2024-07-21
Soms worden albums opnieuw uitgebracht in een of andere remaster of remix vorm. Het is vaak een middel om de bankrekening van de band te spekken en ook sommige fans schijnen er gevoelig voor te zijn. In het geval van Trance had deze hele exercitie achterweg gelaten kunnen worden want het is niet voor te stellen dat er ook maar iemand zit te wacht op een heruitgave van Power Infusion dat al in 1983 het levenslicht zag. Misschien dat de Duitse band in die dagen nog wel wat voorstelde, maar als je het afzet tegen wat er in de jaren daarna is uitgekomen dan blijkt Trance een zeer middelmatig bandje en Power Infusion een zeer middelmatig album.Overigens is de band die in eerste instantie al in 1996 de stekker er uit trok weer opgericht in 2017, maar of we daar nu heel opgetogen over moeten zijn wagen we te betwijfelen. Ondergetekende is niet bekend met het origineel, maar ook de geremasterde versie klinkt zoals je verwacht van een productie uit de vroege jaren tachtig. Het kale en dunne geluid doet de zwakke songs ook niet bepaald goed. Het begint al met de titels. Namen als ‘Heavy Metal Queen’, ‘Rockstar’ en ‘Storm & Thunder’ beloven ons de nodige clichés. Zoals verwacht vliegen ons de tekstuele knulligheden dan ook om de oren.
Dat de band een beetje als een iets hardere versie van Scorpions valt te omschrijven mag voor het grootste deel op conto van zanger Lothar Antoni worden geschreven. Zijn stem lijkt behoorlijk op die van Klaus Meine, inclusief accent en nasaal geluid, maar dan nog iets geforceerder.
Het album opent nog redelijk sterk met ‘Heavy Metal Queen’ en vooral ‘Rockstar’ dat een echte oorwurm is, maar mijn hemel wat klinkt ‘Children Of Illusion’ beroerd. Deze poging tot powerballad komt heel erg gedateerd over en Lothar Antoni klinkt hier alsof hij heel erg gemarteld wordt. Hierna hobbelt de plaat naar het bittere einde zonder ook maar iets achter te laten. Misschien dat het afsluitende ‘Storm & Thunder’ door het lekker doorploegend tempo nog iets teweeg brengt, maar Power Infusion is en blijft, ook na remastering, een hele matige plaat.
Degoya - RayuelaBereid je voor op een aparte reis. Een reis die het Italiaanse platenlabel...
Tzeitel - Drömfärden Anna Cochrane (viool, altviool), Christopher Andersson Bång (contrabas) en...