2007-09-15
Een duo uit San Francisco dat nogal afwijkende muziek maakt die niet zo makkelijk in een hokje te plaatsen is. Waar hebben we dat eerder gehoord? Juist ja. Bij de berichten over Two Gallants, van wie het derde album later deze maand gaat verschijnen. Seventeen Evergreen heeft muzikaal echter helemaal niets te maken met Two Gallants. Life Embarrasses Me On Planet Earth is hun debuutplaat, die soms neigt richting ambient met een vette knipoog richting Brian Eno en een andere keer weer meer indierock uitademt. Boeiend is het in ieder geval wel en ook dingt Seventeen Evergeen mee naar de originaliteitprijs.Er wordt afgetrapt met een meerstemmig ‘Music Is The Wine’ en vervolgens brengen twee ambient tracks je richting ‘Lunar One’, een prachtig opgebouwd nummer dat zich weliswaar sloom voortbeweegt, maar toch de aandacht vasthoudt. Hetzelfde geldt voor de eerste single ‘Haven’t Been Yourself’, bijzonder smaakvol en de prettige stem van Caleb Pate die in alle rust zorgt voor een broeierig geheel en daarmee het prijsnummer vormt van dit album. ‘Sufferbus’ is het meest rockende nummer van het album. Een overstuurde gitaar en de nodige elektronica weten ook dit nummer tot een overtuigend geheel te maken.
‘Ensoniq’ is dan weer buitengewoon experimenteel en moeilijker te plaatsen, wat geroezemoes op de achtergrond en experimenteerdrift, die soms doet denken aan Radiohead ten tijden van Amnesiac en Kid A. Waar Seventeen Evergreen niet altijd in slaagt is om, ondanks het experimentele geluid, de luisteraar toch nog enig houvast te bieden, in de vorm van een beklijvend gitaarloopje of een pakkende melodie. De muziek blijft daarmee vaak niet meer dan bijzondere achtergrondmuziek. Sluitstuk ‘Andromedan Dream Of An Octaroon’ is daar misschien nog wel het mooiste voorbeeld van, deze track zou zo als soundtrack onder een SF-film kunnen gezet worden. Een onderhuidse spanning die het hele nummer voelbaar is, zonder dat er eigenlijk veel gebeurt.
Seventeen Evergreen weet met zijn debuut Life Embarrasses Me On Planet Earth de aandacht op zich gevestigd, vooral vanwege het afwijkende geluid, maar zeker ook vanwege de kwaliteit van de songs. Het is met name muzikaal dat Seventeen Evergreen de aandacht weet te trekken, teksten lijken bijzaak. Niet elk nummer slaat in als een bom en dit debuut zal ook zeker geen aardverschuivingen veroorzaken in muziekland. Toch blijft het goed dat er bands als Seventeen Evergreen boven komen drijven, die het aandurven om tegen alle modegrillen in, precies te doen wat men zelf goed dunkt, zonder concessies te willen doen aan een commercieel belang.
Allan Muller - Resting My CaseBij de liefhebbers van de Belgische muziekscène zal er waarschijnlijk een...
XBOX 360 - The Darkness First person shooters zijn er in alle soorten en maten en variëren van de...