2024-09-28
Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wie had ooit gedacht dat een Japanse verteller van voornamelijk Middeleeuwse historische verhalen, Junko Ueda, ooit zou gaan musiceren met de organische Franse punkband Poil? Dat het één keer gebeurde was al een wonder op zich (Poil Ueda [2022]), maar dat het nog een tweede keer zou plaatsvinden, had niemand voor mogelijk gehouden. En dan nog zo snel na de eerste keer! Je vraagt je af: is de opvolger een allegaartje van wat er na de eerste opnamesessie nog was overgebleven of krijgen ze echt geen genoeg van elkaar? Hoe dan ook, de energie spat er (weer) vanaf. Eigenlijk mag je wel zeggen dat Yoshitsune het stokje overneemt van het debuutalbum.Ueda neemt ons dit keer mee in het verhaal van Minamoto no Yoshitsune, de held van de Genji clan die na jaren van oorlog de Heike clan versloeg in de zeeoorlog bij de baai van Dan-no-Ura bay. Het album opent met het drieluik ‘Kumo’, wanneer onze held en zijn trouwe metgezel Benkei een storm op zee proberen te overleven. De aanzwellende drumslagen die een plukkende gitaar en stevige bas inspireren zorgen ervoor dat je een beeld krijgt van de strijd die zij moeten leveren. De geesten van al hun gedode vijanden proberen hen ten onder te brengen, maar de traditionele vijfsnarige luit (Satsuma-Biwa) en de Boeddhistische samenzang (Shomyo) redden hen.
Het verhaal gaat verder. In het somber gestemde ‘Ômine-san’ vertelt Yoshitsune aan zijn geliefde Shizuka dat hij haar weer snel zal moeten verlaten. Zijn oudere broer, Minamoto-no-Yoritomo, is bang dat hij de macht van hem wil overnemen, waardoor hij in ballingschap verder moet leven. De vlucht is spectaculair: op ‘Yoshino’ neemt de band alle vrijheid en gaan zij compleet los. Hier komt ook de Satsuma-Biwa van Uedo het beste uit de verf. Het nummer zit vol met tempowisselingen en laat horen hoe goed de band op elkaar is ingespeeld. Hier komen invloeden van King Crimson, Frank Zappa en Primus duidelijk naar voren. Daarbij komen de synthesizers van het eerste album weer even terug.
Nadat Uedo op ‘Ataka’ het podium even voor zichzelf heeft, vertelt zij het verhaal hoe Yoshitsune en Benkei vermomd als Boeddhistische monniken langs de grens met prefactuur Ataka slippen. Onze held bedankt zijn trouwe bediende op het tweeluik ‘Kokô’. Hier ligt een hoofdrol voor gitarist Boris Cassone die het de ritmesectie - Benoit Lecomte (bas) en Guilhem Meier (drums) – knap lastig maakt. Hij blijft hen een kant opsturen in het eerste deel dat niet altijd logisch lijkt. In het tweede deel weet hij hen tot het einde toe te temmen. Een inkomende drone zorgt voor een passend einde.
Het tweede album van Poil Ueda is allesbehalve de kliekjes van het debuut. Sterker nog: het is de ideale opvolger. Het is niet zo dat Yoshitsune gemakkelijk verteerbaar is, maar het scheelt wel als je hun debuut al geluisterd hebt. De kracht van deze samenwerking is dat zij maar blijven verrassen.
Nits - Tree House FireEen kleine ramp voltrok zich in mei 2022; de studio waarin Nits al jaren...
Degoya - Rayuela Bereid je voor op een aparte reis. Een reis die het Italiaanse platenlabel...