2024-11-25
Maria Mazzotta komt uit de regio Salento in het zuiden van Italië. Zij staat bekend om haar vertolkingen van traditionele regionale muziek, al dan niet vermengd met melodieën uit de Balkan. Diegenen die haar repertoire kennen, weten dat zij nauwkeurig onderzoek doet naar de voor de verschillende culturen bepalende manier van zingen om zo de verschillende tradities in ere te houden. Hierdoor is zij een unieke verschijning en vertegenwoordigt zij een belangrijke stem (letterlijk) in de regio. Normaliter doet zij dat op de muziek van weleer (tarantella, pizzica). Echter op haar laatste album laat zij voor het eerst een rockgeluid horen. De titel refereert naar haar benadering van de zee, dat zowel rust als een tsunami kan brengen. De toestand hiervan wordt bepaald door de golven (Onde). De immer veranderende vorm en kracht hiervan worden onder andere veroorzaakt door invloeden van de omgeving. Dat staat hier voor de verschillende culturen die zich in de hak van de Italiaanse laars bevinden. Dat zij een stevige strot heeft, laat zij direct horen op het fraaie traditionele ‘La Furtuna’. Begeleidt door Cristiano Della Monica (drums, percussie, elektronica) en Ernesto Nobili (gitaren) komt het almaar dreigende geluid later tot een uitbarsting. Op ‘Libro D’amore’ gaan zij nog een stap verder en weten zij heel langzaam het ritme op te voeren tot het uiteindelijk een stevige potje rocken wordt. De ballade ‘Damme La Manu’, bekend uit de Salento-traditie, draagt ze op aan de eerdere vertolkster Gigi Chiriatti. Zij gunt haar stem (en ook onze oren) even rust.
Mazzotta weet de invloeden van buitenaf naar zich toe te halen door onder andere de “woestijnblues” gitarist Bombino te laten soleren op ‘Sula Nu Puei Stare’. Daarnaast eert zij vele bekenden uit Italië. Zo wordt Maestro Roberto De Simone gecoverd (‘Marinaresca’). ‘Terra Ca Nun Senti’ is een eerbetoon aan Rosa Balistreri, waarbij het intense “E chanci chia ninna oh” nog lang blijft hangen. Op ‘Pizzica De Core’ weet zij Daniele Durante op het einde aan te halen met "Ballate tutti quanti, ballate forte, che la taranta è viva e non è morta". (”Danst allemaal, danst luid, dat de taranta leeft en niet dood is” ). Daarnaast is het interessant dat het thema van het ruig uitgevoerde ‘Viestesana’ hierop kort terugkomt.
De stem van Mazzotta zal de een prachtig vinden en de ander zal dit als schreeuwerig betitelen. Op ‘Canto E Sogno’, dat zij samen met Silvia Guerra schreef, zullen beide kampen elkaar vinden. Niet alleen is dit het enige nummer dat in het Italiaans wordt gezongen, het is een emotioneel meeslepend geheel dat het komen en gaan in ieders leven beschrijft. Volker Goetze weet hierop met zowel trompet als flügelhorn een prachtige bijdrage te leveren. De een had dan meer van dit willen horen, terwijl de ander wilt blijven rocken. Hoe dan ook, Mazzotta weet mensen te raken, ook met moderne instrumenten.
Siger - When We FlyHartein Dhoore (accordion) en Ward Dhoore (guiter, synths en mandola) vormen...
Melech Kurek - Walk Thru De Poolse musici Piotr Mełech en Wojtek Kurek spelen al ruim zeven jaar samen...