2024-09-24
Ooit gehoord van Vladimir Lenhart? Nou uw recensent in ieder geval niet. Vladimir Lenhart is een Servische componist/ muzikant die werkt vanuit Belgrado. De man is in zijn thuisland vooral bekend voor zijn tape manipulaties. Hij haalt allerlei fratsen uit met cassettes waardoor ouderwetse walkmans zijn instrumenten worden. Dit vermengt hij dan weer met ritmische loops, noise en originele Balkan muziek. Kunt u het nog volgen? Misschien moet u er eens naar luisteren. Dens is Lenharts tweede album onder de naam Lenhart Tapes. op dit album wordt hij bijgestaan door drie zangeressen die waarschijnlijk vooral in Servië bekend zijn. De eerste heet Tijana Stankovic, zij is klassiek geschoold en behalve zingen speelt zij er, niet onverdienstelijk, viool bij. Daarnaast horen we de gouden keeltjes van Zoja Borovcanin en Svetlana Spajic. Deze drie zangeressen die normaliter vooral in de folk hoek te vinden zijn, worden dan natuurlijk bijgestaan door Lenhart die er een flinke hoop industrial noise doorheen mengt. Het schuurt, piept en kraakt dat het een lieve lust is, maar gek genoeg klinkt het allemaal best lekker, zeker in combinatie met de prettige stemmen van de drie dames die hun teksten in het Servisch over ons uit storten zodat we er in ieder geval geen bal van verstaan.
Door de diversiteit van geluiden en stijlen krijgen de acht liedjes iets mysterieus. Het begint al met openingstrack ‘Vodu Brala’ dat de piepjes en kraakjes koppelt aan een voorzichtig industrial ritme en prachtige jammerende zang van Stankovic. Het zorgt ervoor dat de aandacht gegrepen is. Het daarop volgende ‘Daj Mi Ruka’ heeft een wat simpeler ritme en herbergt Oosterse invloeden. Het jungle-achtige karakter van de ritmes in ‘Dzamahirja’ schuren flink met de zang van Zoja Borovcanin, maar ook hier komt Lenhart er glansrijk mee weg. Het rustig voortkabbelende en dreinende ‘Mejremo’ is hypnotiserend en tart de trommelvliezen met de vervormde viool en het ultieme gejammer van Stankovic. Bij het vervormde ‘Sto Si Glava’ begin je even te denken dat je cd-speler het begeven heeft. Het afsluitende ‘Starala Sa’, gezongen door Svetlana Spejic duurt maar liefst negen minuten en heeft als grootse deel een begeleiding door een dreigende drone en dat wel doet denken aan iets van Dead Can Dance.
Dens is een ongrijpbaar en intrigerend album dat laat horen dat Vladimir Lenhart een ongekend talent is die de wetten van wat hoort in de muziek even lekker op zijn kop zet.
Omara Portuondo - VidaHet is onbeleefd om naar een vrouw haar leeftijd te vragen, laat staan te...
Frett - Nottwo Notttwo is wel een heel aparte titel voor het album van Frett . Niet in de...