2024-09-26
Het is onbeleefd om naar een vrouw haar leeftijd te vragen, laat staan te vermelden in een recensie. Zeker als het “The Diva of Buena Vista Social Club” betreft. Laten we het erop houden dat Omara Portuondo de negentig gepasseerd is. Toch weerhoudt deze leeftijd haar er niet van om wederom op tournee te gaan. Sterker nog, het idee voor Vida ontstond toen zij zich aan het vervelen was in de COVID-periode en snakte naar muziek maken. Zij liet haar zoon, Ariel Jiménez Portuondo, bevriende Zuid-Amerikaanse artiesten optrommelen om op afstand te musiceren. Zo kwam een album tot stand met duetten, dat een mooi overzicht geeft van Portuondo’s oeuvre. Producer Gaby Moreno (Guatemala) mag direct van wal steken met ‘Bolero À La Vida’, dat het album al direct een zomerse tint meegeeft. Toch is het niet alleen maar zonneschijn dat Portuondo’s leven karakteriseert. De volgende bolero, ’Silencio’, dat ze hier samen zingt met Andy Montañez (Puerto Rico) is een stuk melancholischer. Toch weet ze het origineel van Rafael Hernández een mooie draai te geven. Dat ze naast bolero’s ook andere genres aankan, laat ze horen op de salsa van zowel ‘Honrar La Vida’ (met Panamees Rubén Blades) als ‘Con 2 Que Se Quieran’ (met landgenoot Alexander Abreu). Op ‘Se Feliz’ waagt ze zich zelfs aan de blues door toedoen van de Amerikaan Keb’ Mo’.
Er staat een nummer op het album, waar zij alleen zingt: ‘Now’. Het verhaal gaat dat zij dit opnam met Dionne Warwick, maar dat zij vanwege een rechtskwestie dit niet mochten uitbrengen. Het is een nummer uit 1963 van Lena Horne dat Portuondo bewerkte en tot een succes maakte in Cuba in de jaren zeventig. Hier draagt zij het op aan de Black Lives Matter beweging. Hier hoor je toch wel dat de jaren zijn gaan tellen. Ooit zal dit vol geklonken hebben, zoals Shirley Bassey dat ook zo kon. Hier klinkt het helaas zwak en had dit beter weggelaten kunnen worden.
Om positief te eindigen: haar interpretatie van ‘Gracias À la Vida’ van de Chileense Violeta Parra is uitmuntend. Dit zal ook te maken hebben met de inbreng van Natalia Lafourcade (Mexico) die niet alleen meezingt, maar ook de snaarinstrumenten charango en ukelele bespeelt. Hier hoor je de traditionele muziek van Zuid-Amerika van een andere kant. Er is geen beter nummer op het album dat het leven van Omara Portuondo beter beschrijft: getrouw aan de Latijns-Amerikaanse met een uitgesproken unieke persoonlijkheid die geen enkele strijd of podium uit de weg gaat.
Taa - Our Language May Be Dying, But Our Voices Remain...De Amerikaanse schrijver en producer Ian Brennan weet van geen ophouden....
Lenhart Tapes - Dens Ooit gehoord van Vladimir Lenhart? Nou uw recensent in ieder geval niet....