RECENSIE: Torres - What An Enormous Room

Torres
recensie cijfer 2024-08-27 Torres lijkt het geluk gevonden te hebben. Na romantische avances op Silver Tongue [2020] en de openlijke lesbische liefdesverklaring op Thirstier [2021] wijdt ze haar zesde album aan haar gelukkige huwelijk met de schilderes Jenna Gribbons. Ze heeft een innerlijke rust gevonden, waardoor zij zelfverzekerd de wereld in kijkt. Zoals altijd weet zij een uniek geluid te creëren, waarbij gitaar en geprogrammeerde elektronische instrumenten de hoofdmoot vormen. Na een intensieve week met producer Sarah Jaffe in de nieuwe Stadium Heights Sound studios van Ryan Pickett (My Morning Jacket, Ray LaMontagne) wist Torres haar meegebrachte demo’s om te zetten in geschikte nummers voor haar album. TJ Allen (Bat For Lashes, Portishead) mixte het album verder af, waarna Heba Kadry (Björk, Ryuichi Sakamoto, Sufjan) garant stond voor het eindproduct.

What An Enormous Room klinkt dan ook goed, al wordt op sommige nummers haar stem naar de achtergrond gedrongen (‘Wake To Flowers’, ‘Artificial Limits’). Dat is zowel jammer als onnodig, omdat zij over het geheel alle artistieke ruimte pakt die haar gegeven wordt. Dit verwoordt ze heel duidelijk op ‘Jerk Into Joy’ ( “What an enormous room/Look at all the dancing I can do” ) als ze haar zang afwisselt met gesproken tekst. Ook muzikaal zit het goed in elkaar: het ritme van ‘Happy Man’s Shoes’ klinkt als een statement van een vrouw die met haar benen stevig op de grond staat. Het nummer benadrukt haar zelfverkozen geluk, iets dat door familieleden altijd als onderschikt werd gezien ( “God never asked us to be happy”). Diezelfde God komt ter sprake op ‘Life As We Don’t Know It’, wanneer zij een incident verwoordt waarbij zowel haar stiefzoon als zijzelf gegrepen werden door een onverwacht sterke stroming van de oceaan waarin zij stonden. ( “Life as we don't know it is coming at us quick/No one ever thinks they'll get caught up in a rip/…/Each time I looked for God, I drank a wave down every time”).

De teksten op het album blijven boeiend. Zo wordt je op het rustige ‘Ugly Mystery’ geconfronteerd hoe lastig het is om over andermans gewelddadige relatie te oordelen (“Hope is so violent and I knew you wouldn't jump ship/Unlеss you saw another one coming”). Direct hierna neemt ze op snerpende grungetonen wraak op eerder stukgelopen relaties (”Did I hit a nerve? / Is that what you deserve? / I am the angel of death / I’m here to collect”). De intieme, piano-gedreven, afsluiter ‘Songbird Forever’ is dan weer heel wat anders.

Torres (artiestennaam van Mackenzie Scott) weet op haar zesde album in tien jaar tijd zichzelf neer te zetten als een krachtige en gelukkige vrouw. Dat is voor iemand die jarenlang de confrontatie opzocht en zich onzeker voelde een hele omslag. Muzikaal gezien is het een voortgang van haar eerdere werk. Ze heeft zich er al lang bij neergelegd dat zij niet op dezelfde hoogte staat als een PJ Harvey of een St Vincent. Het lijkt erop alsof ze hierdoor nog sterker is gaan klinken.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Torres Label:Merge Records
Cover Aesop Rock - Integrated Tech Solutions

Aesop Rock - Integrated Tech SolutionsVerwar Aesop Rock! niet met A$AP Rocky; de New Yorker Ian Matthias Bavitz...

Cover El Perro Del Mar - Big Anonymous

El Perro Del Mar - Big Anonymous De Zweedse singer-songwriter Sarah Assbring brengt al sinds 2006 albums uit...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT