2024-09-29
Ineke Van Doorn heeft het zingen in het bloed zitten. Nadat zij haar opleidingen klassiek piano en jazz-zang na acht jaar conservatorium afrondde, blijft zij zichzelf als zangeres verder ontwikkelen. In 2009 bracht zij haar boek Professioneel Zingen Voor Iedereen uit. Dit werd later vertaald in het Engels als Singing From The Inside Out [2016]. De door de Volkskrant genoemde “avonturier onder de Nederlandse jazzvocalisten” werkt sinds 1993 voor ArtEZ, de Hogeschool in Arnhem waar zij masterstudenten begeleidt. Ook geeft zij Masterclasses zowel binnen als buiten Europa en is zij vocal coach, onder andere voor De Bende Van De Korenwolf (2011). In de periode 2014-2019 maakte zij deel uit van de raad van de European Voice Teachers Association (EVTA). Zij won een Edison voor haar album Love Is A Golden Glue [2001]. Een indrukwekkende carrière kun je wel stellen.Zij houdt er dan ook van om uitgedaagd te worden. Wat is er dan beter om een duo te vormen met Jasper van ’t Hof? Deze toetsenist heeft maar liefst meer dan zeventig albums op zijn naam staan, onder andere met Archie Shepp, Charlie Mariano en Cesar Zuiderwijk. Hij is bekend om zijn virtuoze pianospel, vooral in zijn solowerk. Hij ontving hiervoor de Bird Award [1997] en later nog de Boy Edgar Award [2018]. VanDoorn, vatte hun samenwerking, die de titel Ineke VanDoorn meets Jasper van ’t Hof kreeg, samen “als lopen over een hele dunne draad, als een mooie en spannende evenwichtsoefening, als een dans op het water”. Het zal je niet verbazen dat hun album, Dancing On Water, klinkt als een eindeloze oefening van improvisaties met stemklanken.
Opener ‘Quiet’ klinkt nog prima. Onder elektronische synthesizerklanken weet VanDoorn het nummer van Paul Simon een eigen invulling te geven. De piano-improvisatie halverwege past er ook goed tussen. Je maakt pas echt kennis met haar aparte manier van zingen op ‘Quiet American’, waar zij even ‘scat’ en een register van tonen opentrekt. Zij gebruikt haar stem als een (improvisatie) instrument. Dat hoor je voor het eerst goed op ‘Marsch für Oelze’ (Hübner), wanneer zij de hele hoge regionen opzoekt. Op de tekstloze composities ‘Yagapriya’ (Mariano, Ramamani) en het zelf geschreven titelnummer ‘Dance On The Water’ ben je eraan overgeleverd. Ja, VanDoorn kan haar stem laten gelden als een percussie instrument en keer op keer van toonhoogte veranderen, ook als je daar niet voorbereid bent. De vraag is of je hier lang naar wilt/kunt luisteren.
Het staat buiten kijf dat VanDoorn een geweldige zangeres is en dat Van ’t Hof een van de beste toetsenisten van ons land is, maar deze samenwerking is net iets te veel van het goede. Zij dagen niet alleen elkaar muzikaal uit, maar ook de luisteraar. Hierdoor is Dancing On Water een niche-album geworden waar studenten misschien verplicht naar moeten gaan luisteren, maar waar een objectieve muziekliefhebber geen geduld voor heeft.
Duffhues - Warlock EnemyNiels Duffhues is een constante factor in het singer-songwriterwereldje....
Bill Booth - River Town Hij kan het zelf ook niet helpen dat zijn stem zo vaak vergelijkingen oproept...