2025-01-13
Je gaat er bijna op rekenen, maar daar is hij weer: het biertje in het V.I.P. pakket dat het nieuwe album van Armed Cloud begeleidt. Ditmaal een lekkere Saison. Proost, tijd om Nimbus in de cd-speler te proppen terwijl we van het lekkere biertje genieten.Ook nu weer moet je even wennen aan de muziek van Armed Cloud, maar na een paar draaibeurten valt alles weer op zijn plaats en blijkt wederom dat de heren inventieve songsmeden zijn en uitblinken in het schrijven van verfrissende progressieve metalsongs met een alternatief randje.
Waar tegenwoordig in de moderne metal altijd wel ergens een boze tuinkabouter of een zanger met te strakke broek opduikt, daar is het heel prettig om de expressieve stem van Daan Dekker te horen. Zoals door ondergetekende in de vorige recensie al aangehaald doet hij in de verte wel wat denken aan Matt Bellamy van Muse met een Axl Rose sausje. Dat hij heel af en toe even lekker een rauwe schreeuw er uit gooit is goed voor de afwisseling, maar het is zeker geen doel op zich. Het is ook niet nodig want de muziek is pittig genoeg en gaat verder waar het op Torque is gebleven. Al bekruipt toch een beetje het gevoel dat Torque net wat evenwichtiger was, maar je wilt als band ook vooruit en door ontwikkelen en dat kan soms net wat anders uitpakken. Zo moet je bijvoorbeeld heel erg wennen aan de ballad ’White Wine’, dat op het eerste gehoor toch een beetje als een dissonant voelt, maar ook deze song blijkt uiteindelijk gewoon een pareltje, al zal niet iedereen dit trekken.
De plaat start íjzersterk met ‘Safety Word’, ‘Angel Of Frost’ en ‘Desolation’, maar ook verder op de plaat staan heerlijke, verzorgde songs die nu soms ook wat meer tachtiger jaren invloeden prijsgeven. Vooral ‘Demon I, Demon You’ heeft wel wat weg van de snellere metal uit die pionierstijd (denk Testament of Exodus) maar ook het machtige ‘Handless Thief’ is prachtig. Om voor nog meer variatie te zorgen heeft Armed Cloud niemand minder dan Marcela Bovio (stream Of Passion) gestrikt om in ‘Angel Of Frost’ een moppie mee te zingen, en met Marcela Bovio kun je natuurlijk altijd thuis komen. Dat staat absoluut goed op je cv. De bijna negen minuten durende afsluiter ‘Social Sludge’ is een fraai progressief metal epos in het straatje van Dream Theater en Threshold.
Ook Nimbus is een sterk album van de vijf Nederlandse heren al voelt het album als geheel net een tandje minder dan Torque, maar dat was in de oren van uw recensent dan ook een absoluut meesterwerk. Ook Rembrandt heeft tenslotte maar één ‘Nachtwacht’ gemaakt.
Pissed Jeans - Half DivorcedMet een bandnaam als Pissed Jeans kan je bij ondergetekende niet veel meer...
Ron Spielman - Lifeboat Eerlijk is eerlijk, buiten een handvol nummers hadden we nog weinig meer...