2007-10-04
Mucho Maestro zijn 3 heren uit de Rotterdam met een excentrieke vorm van muziek maken. Achter de naam alleen al zit een groot verhaal: In de jaren '20 van de vorige eeuw leefde er een man genaamd Maginot, die samen met Lainpevé plannen maakte om een nieuwe muziekstroming op te richten genaamd ‘De Nieuwe Muziek’. De vorm van deze muziekstroming zou volgens de profetieën verkondigd worden door Mucho Maestro en zal zo bijzonder zijn dat het van generatie op generatie over zal gaan en totaal geïmplenteerd worden in het menselijk leven.Het is duidelijk dat Mucho Maestro een grote toekomst voor zichzelf voorspelt. Ze gebruiken dan ook verschillende aansprekende thema’s als: sociale armoede, geestelijke armoede en intellectuele armoede. Alles gaat dus over armoede en een nieuwe levenswijze om dit geheel op te lossen.
Een groots verhaal dus achter deze band. Dit theatrale komt terug op het eerste album. De gedachte achter de muziek is goed te horen in de muziek zelf. Het 40 minuten durende Selling Resolutions is het debuut van Mucho Maestro en klinkt duidelijk niet als alternatieve pop/rock. Hoempa-hoempa rock met zware gitaren en veel theatraal geschreeuw is misschien wel de beste omschrijving. Zo begint het album met een mooie rustgevende intro van ruim 20 seconden voordat het echte geluid naar voren komt. ‘A Moment To Lose’ klinkt als overstuurde gitaren, zware stemmen en lichte headbang neigingen met gevoelige rustige uitlopers. Het volgende nummer ‘Lorraine’ klinkt dan weer veel vrolijker en springeriger. Waarna ‘You Lose’ meer oude punkelementen bevat en ‘Boys and Girls’ het hoempa hoempa geluid weer naar voren brengt. Deze overgang van verschillende invloeden laat een beetje merken dat Mucho Maestro toch niet goed weet welke profetieën ze nou willen spuien. De gitaren, die flink overstuurd staan, maken wel het geheel van de cd. Maar door de grote afwisseling is het moeilijk de aandacht erbij te houden.
Mucho Maestro klinkt als een theatraal rockgezelschap in een excentriek bruin cafe. Een combinatie van verschillende muziekstromingen, hoempa baslijntjes, krakende gitaren en verhalen vertellende zang, lijkt op het eerste gezicht wel interessant maar kan na 15 minuten wel weer afgezet worden. De matig opgenomen gitaren irriteren snel en het klinkt soms alsof je echt in de kroeg naar ze staat te kijken. De sterke live performance mogen ze dan meehebben. Op cd mag het toch allemaal wel iets perfecter klinken.
Je moet ze een keer gehoord of gezien hebben om je mening hierover te geven. Een interessante band maar nog zoekende naar hun ware stroming.
Hard-Fi - Once Upon a Time in the WestHet tweede album van Hard-Fi is een feit, een cd die ten eerste opvalt door...
Sleazy Dreams - Good Busy Then! Deze vijf ruige mannen van Sleazy Dreams komen uit het zuiden van het land....