
De muziek van Man Man is in geen enkel hokje te stoppen en er is ook eigenlijk amper chocola van te maken. Wanneer je links en rechts de recensies van Man Man doorspit kom je regelmatig de naam Frank Zappa tegen, een al even ongrijpbare muzikant, al was die wel een stukje briljanter dan Kattner.
Kloeke songs met kop en staart worden afgewisseld met muzikaal gefröbel, waarvan het meest rare stukje het titelnummer is, waarbij je je afvraagt of er in dit een minuut durende stukje muziek inderdaad met een wortel over een snaar wordt gewreven. De swingende opener ‘Iguana’ doet wel wat denken aan iets van De Staat. Het zeven minuten durende ‘Cryptoad’ kabbelt dan net wat te lang door en ook het korte ‘Mongolian Spot’ waarop Kattner croont bij een piano en wat viool, laat bepaald geen onuitwisbare indruk achter.
Het vlot door stampende ‘Blooddungeon’ zou je kunnen omschrijven als een soort kruising tussen Talking heads en The Pixies, maar dan net even anders. Een niet schurend rustpuntje is ‘Mulholland Drive’, deze relaxte shuffle biedt een van de mooiere momenten op Carrot On Strings. Hierna stuitert het weer alle kanten op met een track als ‘Alibi’ dat wel weer aan Zappa doet denken. Dit wordt dan weer gevolgd door een curieuze country song waarin je een sjokkend oud en doorgezakt paard voor je ziet. Het album sluit af met ‘Odyssey’ een negen minuten durende track welke begint met triphop-achtige electronica maar die ontaardt in een psychedelische rocktrip in de geest van Hawkwind. Een mooie afsluiter derhalve.
Carrot On Strings is een fragmentarisch album waaruit blijkt dat Kattner gewoon doet waar hij zin in heeft en soms pakt dat goed uit en soms wat minder. Muziek waarvoor de Engelsen het prachtige woord quirky hebben uitgevonden.

Dikke Dennis & de Røckers - HardhoutEn daar is ie dan eindelijk, Hardhout , de eerste langspeler van Dikke...

Washed Out - Notes From A Quiet Life Heb je wel eens naar Washed Out geluisterd? Ja? Dan heb je eigenlijk alles...