2025-01-14
Instrumentale muziek; Leuk. Niet voor in de lift, in de lobby of tijdens het wachten op die o zo nodige klantenservicemedewerker. Nee, kappen daarmee. Ik bedoel leuk voor in de huiskamer, voor op je koptelefoon, voor altijd en overal. A La Sala van Khruangbin is het beluisteren en ‘bedansen’ helemaal waard.Ook al wordt deze Amerikaanse band steeds bekender, toch even handen schudden: een trio uit Houston, bestaande uit gitarist Mark Speer, basgitarist Laura Lee en drummer Donald “DJ” Jonhson. Ze spelen – je raadt het al – veelal instrumentale nummers en heel soms kun je hun stemgeluid ontwaren.
Luister bijvoorbeeld naar het prachtige ‘May Ninth’. De drum geeft het rustige ritme aan. De bas heeft een relaxed tempo en de elektrische gitaar is precies waar hij bij Khruangbin hoort te zijn: Mark geeft de melodie aan en speelt daaroverheen zijn lome loopjes. Leuk om te weten, is dat deze ritmes al een tijd op de plank lagen. De Texanen hebben het album gebouwd rondom allerlei opnames en loops die ze nog niet eerder hebben uitgebracht.
Dans op ‘Pon Pón’, ‘Hold Me Up (Thank You)’ en ‘A Love International’ met hun grooves en funky loopjes. Echt helemaal los met funk en disco, zoals op voorganger Mordechai kun je niet, maar je moet wel heel stijf zijn als echt helemaal stil kunt blijven zitten. Een kleine swing vanuit het middenrif kan nooit kwaad. Schud je schouders, tap je voet.
Luister ook naar ‘Fifteen Fifty-Three’, ‘Farolim De Felgueiras’ en ‘Juegos Y Nubes’, instrumentale nummers die goed aangeven waar dit album over gaat: rust, ademruimte. Dat is al goed te zien aan de albumhoes gevuld met twee foto’s van een stukje zaal, de een uitkijkend op de lucht en de ander op het water. Aan de binnenkant van de hoes op volle grote de wolkenpartij en het meertje. Mark neemt je met zijn gitaar mee de natuur door naar de oever. Probeer hem en zijn gitaar te volgen. Waar gaat hij nu weer heen? Zo lag je in het gras aan de oever van het water naar de voorbijdrijvende wolken te turen, het volgende moment neemt de gitaarvirtuoos je mee door de fluweelzachte wolken.
Het is een bijna magisch gevoel dat je van andere bands niet krijgt. Op A La Sala voel je dat wel. Er is veel te ontdekken, te luisteren en te dansen, dus laten we stoppen met het degraderen van instrumentale muziek. Voorgrond, maak plaats! Vanaf nu treedt de achtergrond op de voorgrond. Daar is het hoog tijd voor. Dat lijkt me een uitstekend voornemen voor 2025.
Aaron Frazer - Into The Blue Aaron Frazer kwam in 2021, vanuit de sterke soulband Durand Jones & The...
Faye Webster - Underdressed At The Symphony Met zeven miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify is Faye Webster een...