RECENSIE: Serpentwithfeet - Grip

Serpent
recensie cijfer 2025-03-09 Wanneer je de hoes van het derde album van Serpentwithfeet ziet, dan weet je dat homoseksualiteit een prominente rol speelt. Grip is dan ook een hartstochtelijke ode aan de clubscene voor homoseksuele zwarte mannen. De Amerikaanse zanger en producer Josiah Wise neemt de luistaar zowel mee in de romantiek als de hieraan gelinkte begeerte hiervan. Het is nergens vulgair, al neemt hij geen blad voor de mond. Met de hulp van verschillende gastartiesten en producers zet hij de nummers neer in het genre dat het beste bij de scene past: R&B. Doordat het vrij korte nummers zijn, loopt het album in een geheel lekker door.

Wise was voorbestemd om een operazanger te worden. Toen bleek dat dat niet ging lukken, koos hij voor de bron van zijn liefde voor muziek: gospel. Op zijn eerste EP, Blisters [2016], is duidelijk de invloed hiervan te horen. Op zijn debuutalbum Soil [2018] gaat hij terug naar die wortels in Baltimore. Zijn unieke geluid trok de aandacht van verschillende artiesten, waaronder Kanye West en Ellie Goulding. Opvolger Deacon [2021], waar Sampha een grote rol op speelt, vertelt over zijn relaties met andere zwarte mannen en het daarmee gepaarde liefdesverdriet. Het gospelgeluid hierop wordt gemengd met elektronica, neo-soul en R&B.

Op Grip gaat hij een stap verder. Het album is de metgezel van Heart Of Brick, zijn theatervoorstelling over nachtclubs voor zwarte homoseksuelen uit 2023. Het geheel laat zich in tweeën splitsen. Als eerste is er de beschrijving van de sfeer binnen de clubs. Zo hoor je op zware beats van ‘Damn Gloves’ : “I don't need no weed, I don't need no liquor/I just wanna keep grind-grindin' on my nigga”. De inbreng van Ty Dollar $ign en Yanga YaYa hierop is evident. Later op ‘Black Air Force’ (synoniem voor iemand die niet veel goeds van plan is) krijg je enigszins inzage hoe die scene eruit ziet: “You might be broke, but your spirit ain't/Pants a little torn, but your heart ain't/…/ Look outside and say it's not infectious/Give a fuck 'bout a hawk eye”.

Het tweede dat hij laat horen, is wat er zoal gebeurt in de slaapkamer. De beide gitaargedreven ‘Safe Word’ (“I'm insatiable, make it conversational” ) en ‘Spades’(“They don't make men like that no more, he deserves to stay/.. /you still satisfy my appetite” ) blikken terug op een sex-georienteerde periode in zijn leven. Later horen we hem verliefd zijn op ‘Ellipsis’ (“If I'm a bird, I need a tree/Flying alone is so hard on my wings”) en lijkt hij de ware gevonden te hebben op ‘1To10’. Hij hoort zijn vrienden zeggen: ”I see you sprung 'bout this man/Glad you found you a real one/Nobody tryna be alone forever”).

Grip is een stijlvol en bij wijlen sentimenteel album. Serpentwithfeet’s teksten op jaren negentig R&B laten horen hoe het is om een homoseksuele zwarte man te zijn zonder al te veel te provoceren. Hij lijkt zijn drang naar experimentele muziek te hebben ingeleverd voor wat explicietere teksten en weet hierdoor minder te imponeren dan voorheen. Gewaagd, maar minder geslaagd.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Serpentwithfeet Label:Secretly Canadian
Frzer

Aaron Frazer - Into The Blue Aaron Frazer kwam in 2021, vanuit de sterke soulband Durand Jones & The...

Cover Amen Dunes - Death Jokes

Amen Dunes - Death Jokes Amen Dunes is het alter ego van alleskunner Damon MacMahon, getogen in...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT