
De stijl van de langspeler is heel anders dan de vorige EP Sandhills. Daarop waren vooral akoestische gitaren te horen, terwijl het hier elektronica is wat de klok luidt. Als een soort aorta loopt er door de hele plaat een vergelijkbare beat. Dat lijmt de uitstapjes, maar maakt het geheel ook wat repetitief.
Er zijn genoeg originele vondsten en soundscapes, waarbij er veel gebruik wordt gemaakt van galm. Hierdoor klinkt de muziek groot en ruim. Dit komt goed tot zijn recht op ‘Undercurrent’. Op ‘Tuesday’ is een wat zwaarder geluid te horen in de vorm van distortions en filters. Verder wordt de onvermijdelijke autotune ook van stal gehaald, maar dat blijft gelukkig beperkt tot een handvol nummers.
De pop-punk uit de jaren negentig (Green Day, Blink 182) geldt als inspiratie voor dit album. Dat voelt wat vergezocht, hoewel er op ‘Reseda’ wel zanglijnen te horen zijn die door deze bands gebruikt hadden kunnen worden. De muziek klinkt verder niet bepaald als pop-punk, maar misschien is dat dan ook juist wel weer het originele aan Hole Erth.
Bear is een millennial en voor generatiegenoten zijn teksten als “I remember burning CD-Rs” een herinnering aan lang vervlogen tijden. Ook mooi is het oude modem geluid dat te horen is op ‘Hollywood’. Toro Y Moi is zonder meer een zeer veelzijdige act en als je door de discografie heen gaat hoor je een grote diversiteit qua genre en stijlen. Toch is Hole Erth vaak net iets te veel van hetzelfde en dat is jammer, omdat je wel degelijk de mogelijkheden hoort om het geheel iets meer afwisseling te geven; bijvoorbeeld in de outro van ‘Babydaddy’ waar een rustige piano te horen is. Zulke stukken geven de luisteraar iets meer lucht.
De plaat heeft twee gezichten. Het ene is behoorlijk monotoon en voorspelbaar. Het andere is gevarieerd en verrassend en het was mooi geweest als er iets meer nadruk had gelegen op het tweede. Onderaan de streep is Hole Erth een prima album; zeker voor een rondrit in een cabrio op een zomerse zaterdagmiddag.

Goat Girl - Below The WasteDriemaal is scheepsrecht? Lukt het zangeres/gitarist Lottie Pendlebury,...

Alan Sparhawk - White Roses, My God Het Amerikaanse slowcore duo Low hield op te bestaan met de dood van...