2025-01-13
The Day is een duo bestaande uit de Nederlandse zangeres Laura Loeters en de Duitse gitarist en componist en Gregor Sonnenberg. Samen maken ze prachtige dreampop met fraaie gitaarminiatuurtjes. Melancholy Indie Pop noemen ze deze categorie ook wel. Dromerige vocalen en gelaagde percussie en gitaren. The Day startte in 2015 met de EP Stranger With Familiar Faces . In 2019 volgde de eerste volwaardige plaat. The Kids Are Alright is de tweede volwaardige plaat en hiermee geven ze een visitekaartje af dat echt af is. De grote platenhoes is sober (minimalistisch) en zo kan de muziek ook omschreven worden. Sober, sfeervol, dreamy, maar ook doorpakkend en afwisselend. Denk aan een light versie van Suzanne Vega met The Durutti Column (het voortdurende project van gitarist Vini Reilly).
Op The Kids Are Alright staan vier singles. ‘Sidelines’ is onze favoriet; een uptempo nummer met een gitaarsound uit de beginperiode van The Cure (‘A Forest’). Fraai is ook de witte LP die op je platenspeler mooi tot uiting komt, maar dit nummer zou een grote hit kunnen worden. Op de platenspeler zit helaas geen repeat knop dus snel door naar ‘Two Moons’ en de plaat ontwikkelt zich naar een grootser gitaargeluid en ruimtelijk ofwel dromerig klinkende zang. De stem van Laura is iets warmer en zachter dan die van Suzanne Vega, wat de plaat tot een aangename warme luisterervaring maakt.
Hoe meer nummers er voorbij komen als ‘Parasite’ en ‘Great Unknown’ hoe mooier het wordt. In plaats van direct naar de B kant te gaan zet ondergetekende nogmaals de A kant op, want dit gaat in het jaarlijstje van 2024 komen. Wat een lekkere sound. Zonder repeatknop lukt het ook wel. Gewoon om de twintig minuten even de naald weer naar het begin zetten. De eerdergenoemde dreampop vocalen met heerlijke gitaarloopjes a la Vini Reilly vormen een hemelse combinatie. Het is vreemd en jammerlijk dat het eerdergenoemde ‘Sidelines’ de Verrukkelijke 15 niet heeft gehaald. Dit nummer had daar hoge ogen gegooid als het in de selectie was meegenomen. Zelfs Leo Blokhuis mist wel eens een pareltje door het enorme aanbod aan releases.
Waarom nog naar de B kant luisteren als de A kant je zo goed bevalt? Voor de fijnproevers de B kant heeft iets steviger, maar nog steeds dun gitaarwerk (‘Hide’, ‘Empty’). Het is minder dromerig en nog meer gitaar georiënteerd, met een iets hoger tempo. Vanwege dat karakter had de intieme afsluiter ‘Before’ beter op kant A kunnen staan. The Day levert met The Kids Are Alright een smetteloos wit album af dat het predicaat topplaat verdient.
Fischer-Z - TriptychOp 27 december mocht John Watts zeventig kaarsjes uitblazen, maar voor de...
Cassandra Jenkins - My Light, My Destroyer Lees de recensie, zet het album op en je bent helemaal gegrepen. Dit gebeurde...