2025-03-02
Na meer dan een decennium als band, zijn de drie jongens uit Saskatoon, Canada, volledig met elkaar vergroeid op zowel het persoonlijke als het muzikale vlak. Will, Matthew, en Chris schreven al drie albums samen en nu kan The Sprawl als vierde aan dit rijtje worden toegevoegd. Na zes jaar schrijven zijn de indierockers van Close Talker er klaar voor, een album vol nostalgie, zonder weemoedig te klinken. Daar waar veel muzikanten nostalgie de overhand laten nemen, weten de heren van Close Talker er precies een balans in te vinden. De achteruitkijkspiegel heeft een roze filter maar blijft realistisch. The Sprawl representeert een terugblik op de periode van 2013 tot 2019, eentje waarin de mannen vader zijn geworden en er dus andere thema’s in hun levens gingen spelen. Groei, verandering, en veerkracht komen bijvoorbeeld aan bod in de elf tracks op dit album. Een levens veranderende gebeurtenis zo ingrijpend als vader worden, zo groots, heeft toch voor zo’n verrassend ingetogen geluid gezorgd. De elf tracks klinken stuk voor stuk gevoelig, doordacht en uitgebalanceerd. Nergens overheersen instrumenten of vocalen, en de zang klinkt zonder uitzondering ontspannen. Rustige melodieën en een ritmesectie die haast gekarakteriseerd kan worden als timide: muzikaal klinkt Close Talker nergens bombastisch of massaal, de schoonheid van The Sprawl zit hem nu juist in het bescheiden karakter.
Het gehele album heeft een ingetogen geluid maar met ‘Burn Out’ als opener wordt daar nog maar eens een schepje bovenop gedaan met drums die een poging lijken te doen om de aandacht op te eisen, maar toch naar de achtergrond verdwijnen, waardoor de openingstrack het karakter van een ietwat slepende ballad krijgt. Je ziet een kabbelend beekje voor je, in een berglandschap, waar de bewolking laag hangt. En terwijl The Sprawl niet dromerig klinkt, krijg je als luisteraar wel alle ruimte om je gedachten even te laten gaan.
Op ‘Tall Boy’ wordt het drietal bijgestaan door singer-songwriter Wyatt C. Louis, een samenwerking waar beide partijen erg content mee zijn. Het geluid van Close Talker lijkt echter weinig onderhevig aan invloeden van buitenaf en de samenwerking valt dan ook pas op, op de artwork van het album. Zelfs wanneer de elektrische gitaar wat nadrukkelijker aan bod komt, zoals op ‘Papier-Mâché’, klinkt Close Talker nog altijd even terughoudend en bescheiden, en nog altijd doordacht en in balans. Wanneer er op sommige tracks langzaam wat energie om de hoek komt kijken, ligt de nadruk vooral op ‘wat’ energie. En dat doet de plaat goed in dit geval. Want terwijl Close Talker grootse thema’s laat passeren, doen zij dit met een bescheidenheid die positief opvalt in een wereld waar hard schreeuwen de norm lijkt te zijn geworden.
Fischer-Z - TriptychOp 27 december mocht John Watts zeventig kaarsjes uitblazen, maar voor de...
The Day - The Kids Are Alright The Day is een duo bestaande uit de Nederlandse zangeres Laura Loeters en...