Enig speurwerk op internet levert op dat er al een band uit Philadelphia met dezelfde naam heeft bestaan en, hoe toevallig, ook een mix van R&B en soul maakte. Mogelijk dat deze band als inspiratie heeft gediend en dat de heren daarom ook maar gelijk de naam hebben geadopteerd als een mooi eerbetoon aan de Amerikaanse band waarvan de kernleden inmiddels allemaal niet meer leven. In dat opzicht is het de soul die overleeft.
Wat we mogen verwachten op The Road Ahead is redelijk voorspelbaar en rechttoe rechtaan, het is al vele malen gedaan maar het debuutalbum klinkt alsof de band al jaren bezig is en dat mogen de heren als een compliment opvatten. In iets meer dan een half uurtje horen we tien swingende eerlijke soulnummers waarin de blazers (trompet en saxofoon) en de bluesy stem van Remko Spaaij perfect passen.
Zo horen wat uptempo songs die voor het swingende aspect zorgen en wat laidback tracks zoals ‘Hold My hand’ dat ook wel iets weg heeft van The Rolling Stones ten tijde van Exile On Main Street, al klinkt het wat minder smerig. ‘Our Thing’, is een mooie doorleefde track die wel wat doet denken aan het latere werk van Alquin of het huidige Lone-project. De plaat sluit af met ‘Love’ dat net zo lekker opzwepend is als openingstrack ‘Here We Go Again’ en dat ook door het orgeltje en het subtiele gitaarwerk net even anders klinkt dan de rest van het album. The Road Ahead is een prima plaat die zijn weg naar de liefhebbers van dit soort muziek wel zal weten te vinden.
Jim Keller - Daylight Jim Keller heeft al veel verschillende banen gehad in de muziekindustrie...
Fischer-Z - Triptych Op 27 december mocht John Watts zeventig kaarsjes uitblazen, maar voor de...