Dat de heren een goed ingespeeld kwartet vormen hoor je duidelijk aan de strakheid van de veertien dampende bluesrocktracks die heerlijk schuren en, daar gaan we weer, lekker vuig klinken. De droge productie van Koenraad Foesters doet de muziek absoluut goed. De mannen spelen allemaal in dienst van de songs, waardoor je nergens overbodig gitaargepiel van Jan Jaspers en Patrick Louis tegenkomt en ook de harmonica van Fabian Bennardo is een mooie toevoeging maar overheerst nergens. De zang van Jan Jaspers en Patrick Louis is daarnaast prettig om naar te luisteren.
De plaat begint sterk met de smerige rocker ‘Save Me’ gevolgd door het vlotte en stuwende ‘Give Me A Sign’. De toon is hierbij gezet, maar ook het vervolg van het album kent geen zwakke momenten, al is het de vraag wat de vier korte ‘Interludes’ nou precies toevoegen. Maar echt veel maakt dat niet uit en het laat onverlet dat er nog veel prima songs volgen, waarvan het stonerachtige ‘Cold Ways’, de rauwe bluesstomper ‘Sunday Morning Soul’ en het door de meerstemmige zang wat dromerig overkomende ‘Down The Line’ het meest in het oor springen. In die laatste track worden we nog wel even wakker geschud door een rauwe gitaarsolo. Ook is er nog een speciale vermelding voor het fraaie ‘Baby’s Comoing Home’ waarin de zang en gitaar in het eerste couplet mooi blenden. Ook dit klinkt enigszins mysterieus en dromerig.
Op Neon Skies & Different Highs staat geen zwak moment en het maakt duidelijk dat Boogie Beasts binnen het ‘beperkte’ kader van bluesrock er een eigen draai aan heeft weten te geven waardoor ondergetekende zich aansluit bij zijn drie collega’s. Mooie plaat.
Jim Keller - Daylight Jim Keller heeft al veel verschillende banen gehad in de muziekindustrie...
Soul Survivors - The Road Ahead Ze noemen zichzelf een jonge Amsterdamse band met een oude ziel. Niet gek...