2025-02-21
De Schotten Aidan Moffat (teksten) en Malcolm Middleton (muziek) begonnen Arab Strap mid-jaren negentig door cassettebandjes met hun thuis opgenomen nummers te delen met vrienden. In de tijd dat Britpop zijn opmars maakte, wisten zij met hun eerste single, ‘The First Big Weekend’ [1996], toch op te vallen. De gesproken monoloog van Moffat over onder andere voetbal en het nachtleven van Glasgow en Falkirk wordt begeleidt door Middleton op gitaar en ondersteund door een drummachine. In diezelfde stijl hielden ze het lang vol, maar na ruim tien jaar hielden ze het voor gezien. Maar… in 2021 waren ze terug met As Days Get Dark, uitgebracht op het Rock Action label van Mogwai. Het bleek een onverwacht succes, dus ja … een opvolger kon niet uitblijven.Op I`m Totally Fine With It - Don`t Give A Fuck Anymore horen we wederom dezelfde formule: Moffat deelt zijn observeringen met ons en Middleton ondersteunt zijn teksten met bijpassende muziek. Met de stevige opener ‘Allatonceness’ wordt je je direct bewust van zijn kijk op de huidige cultuur van de sociale media “They’ve got your attention, antagonised fanboys / While rapists and Nazis sell merch.” De ironie van non-communicatie in een (online) wereld vol mogelijkheden en de agressie die op het internet heerst komen tot uiting op ‘Bliss’. ( “we built another world, but history and hate prevail” ). Hoe hij zelf worstelt met die andere wereld, hoor je op ‘Sociometer Blues’ ( “I come to you for confirmation, testimony, adulation and flirtation. But you give me aggravation, insult and disinformation/Hatred, bias and predation/Suicidal ideation”).
Moffat toont zijn kwestbare kant op ‘You’re Not There’ als hij een overleden liefde maar blijft texten om haar maar niet te vergeten ( “Don’t ask me why I still send these words to you / Actually, just ask away – please do.” ). Middleton begeleidt hem op gitaar als hij op het gevoelige ‘Safe & Well’, het verhaal vertelt over een vrouw die aan het begin van de COVID epidemie overleed, maar pas na twee jaar gevonden werd. ( “As my heart decomposed, a pandemic was tamed” ). Mooi dat deze nummers tussen het overwegende elektronisch gedomineerde geluid staan.
Het zijn de oneliners die blijven hangen en die je doen glimlachen, hoe simpel die ook kunnen zijn. Zo hoor je hem aan het begin van ‘Summer Season’ zingen “Sun is shining / I don’t care” en even later heel uitbundig en melig “It’s summer season in the city and everyone’s so fuckin’ pretty”. Het staat ook vol met zelfgevonden uitspraken, zoals “I called him the Dreg Queen – I don’t think he ever left a drink behind” (‘Dreg Queen’). Kortom, voor de taalkundigen ook nog wat te genieten.
Het tweede album van de opleving van een band mist vaak het enthousiasme van de eerder genomen stap om weer samen te komen. Bij Arab Strap is daar geen sprake van: zij kunnen nog heel wat jaartjes mee met hun observaties vanuit het dagelijkse leven. En dat Schotse accent op die op eikenhout gerookte stem van Moffat kan eindeloos mee.
L.A.B. - L.A.B VIDe reggae- /popformatie L.A.B. from down under (New Zealand) komt met de...
Skroetbalg - Geen Toeval We hebben maar even opgezocht, maar een Skroetbalg is het Drentse woord...