2007-11-22
Zoals bands de laatste tijd wel vaker doen vond ook Moonspell dat het tijd werd om in hun verleden te graven. Gingen de heren met The Antidote, en vooral met het uit 2006 afkomstige Memorial al terug naar hun hardere roots, nu worden de meeste nummers van voor Wolfheart opnieuw uitgebracht. Naast werk van hun eerste EP Under the Moonspell en demo-tape Anno Satanae is ‘Serpent Angel’ ook aanwezig, dat geschreven werd in de tijd dat de band als Morbid God door het leven ging. Tue Madsen (The Haunted, Aborted, Gorefest) nam de taak op zich om ze van een nieuwe productie te voorzien.Uiteraard valt gelijk op dat er geluidtechnisch een heleboel verbeterd is. De mix is beter afgesteld, terwijl de originele duistere sfeer gewoon behouden wordt. Of Fernando Ribeiro er bewust voor gekozen heeft weet ik niet, maar in plaats van de vocalen van bijna 15 jaar geleden te imiteren, wordt de recentere zangstijl aangehouden. Een positief punt wat mij betreft, aangezien hij bezielender klinkt dan op de oude uitgaven.
Inhoudelijk gezien is het smullen geblazen. De verzamelplaat begint rustig en oosters, maar na ruim een minuut is het mooi geweest en doet de percussie zijn intrede, om met het tweede nummer ‘Tenebrarum Oratorium’ compleet lost te barsten. De soms naar black metal grenzende muziek wordt mooi afgewisseld met akoestische interludes en wat vrouwenzang hier en daar. De demo Anno Satanae klinkt beduidend anders. Naast de begrijpelijke titels (wat valt er van ‘Halle alle halla al rabka halla’ te brouwen?) zijn deze 3 nummers nog een stukje venijniger, en worden de akoestische gitaren ook achterwege gelaten. Afsluiter ‘Serpent Angel’ volgt hetzelfde recept en haalt zelfs wat blastbeats tevoorschijn.
Moonspell heeft niet de makkelijke weg gekozen om simpelweg wat oud werk opnieuw op een schijfje te gooien, wat respect verdient. Uiteindelijk zullen er echter toch twee kampen te vinden zijn na deze release. Fanatiekelingen zullen waarschijnlijk beweren dat het heiligschennis is om klassieke albums opnieuw te produceren of op te nemen. Mijns inziens is dat geen probleem, dat oude materiaal blijft gewoon bestaan, en deze heruitgave zal wellicht bij nieuwere fans alleen maar meer interesse wekken voor het oude werk van de Portugezen. Tenslotte zou ik de zuurpruim kunnen spelen en kunnen zeggen dat het wellicht logischer was geweest om een chronologische volgorde aan te houden, in plaats van met de nieuwe nummers te beginnen. Dat doe ik echter niet, Under Satanae is namelijk een heruitgave geworden zoals ze altijd zouden moeten zijn. Hulde!
Public Enemy - How You Sell Soul to a Soulless People Who Sold... Public Enemy uit Long Island, New York, formeerde zich in 1982 en tekende...
José González - In Our Nature Soms heb je als artiest een zetje uit onverwachte hoek nodig om een groot...