De cd opent met ‘Name Of My Baby’, een vrij stevig, doch in eerste instantie ook vrij traditioneel rocknummer. De bridge van het nummer is echter indiaas georiënteerd, een leuke verrassing. Het Engels van Nasic is echter nog wel voor verbetering vatbaar. Dat neemt overigens niet weg dat de eerste indruk prima is.
‘Sorry’ is op elektro leest geschoeid en daardoor helemaal bij de tijd. Vreemd genoeg staat de tekst van het nummer niet in het boekje, in tegenstelling tot alle andere teksten. Een misdruk of met opzet? In het daarop volgende ‘Right Lane’ gaat de aandacht meer uit naar de rock, dat is ondermeer terug te horen aan de zangstem van Nasic. Dat de dame ook een wat meer poppy kant heeft blijkt uit ‘Fever’, waarvan vooral de coupletten bijzonder goed gelukt zijn. De smaakvolle vocale arrangementen staan echter een beetje haaks op het hoekige refrein. Uit de biografie blijkt dat ‘Mecasanova’ een van de favorieten van Nasic is, ”It rolls, it’s raw, it’s dark and sexy”. En inderdaad, het rolt en is duister te noemen... maar sexy? Nou nee. Onvermijdelijkerwijs staat er ook rustpuntje op de cd, ‘Stop The Crying’. Een ander opvallend nummer is ‘Big City’, waarop bijzonder zware beats samengaan met een akoestische gitaar. Een goed gelukte combinatie.
Goed gelukt is tegelijkertijd de slotsom na het beluisteren van deze cd. Het is typisch zo’n cd die een aantal genre’s probeert de bestrijken en op die manier een hoop mensen moet aanspreken. Ik twijfel er niet aan dat dat wel moet lukken. Het betekent echter ook dat de debuut cd van Sandra Nasic er niet direct uitspringt qua kwaliteit.
Acid Soul - ... Time and Isolation Acid Soul , het zou zomaar een bandnaam uit de jaren zestig of zeventig...
Kate Nash - Made of Bricks Al een paar jaar is Engeland, of eigenlijk Groot Britannië, veruit het...