2007-11-04
In 1996 brak de Vlaamse folkgroep Laïs door na een optreden op het folkfestival van Dranouter. Twee jaar later verscheen het titelloze debuutalbum. De muziek op dit album was aan de ene kant ouderwets, maar tegelijkertijd ook heel verfrissend. Met spaarzame begeleiding of gewoon a capella brachten de drie zangeressen veelal Middeleeuwse liederen ten gehore met tussendoor af en toe iets van een hedendaagse auteur. Op opvolger Dorothea tapte Laïs uit hetzelfde vaatje en opnieuw was het resultaat prachtig. De EP A La Capella was wederom erg mooi, maar hierna werd duidelijk dat de formule van Laïs uitgewerkt begon te raken. De echt goede Middeleeuwse liederen raakten op en ook de keuze in werk van hedendaagse auteurs werd er niet beter op. Dit resulteerde in het zwakke album Douce Victime, met als absolute dieptepunt de cover van Herman van Veen’s ‘Opzij’. De vorig jaar verschenen driedubbele verzamelaar Documenta vormde een mooie afsluiting van de eerste tien jaar Laïs.
Met The Ladies’ Second Song begint Laïs aan het tweede deel van haar carrière. Je kunt het natuurlijk al opmaken uit de titel, maar bij beluistering blijkt overduidelijk dat Laïs op dit album radicaal breekt met het eigen verleden. Op de eerdere albums was de muzikale omlijsting meestal minimaal en altijd ondergeschikt aan de zang, maar op The Ladies’ Second Song staat de muziek veel meer op de voorgrond. Bovendien is de muziek veel experimenteler dan voorheen. Met behulp van verschillende muzikanten, waaronder Bjorn Eriksson (voorheen Zita Swoon) zet Laïs een zeer gedurfd geluid neer vol met elektrische gitaren, elektronica, loops en percussie. Ook de manier van zingen is anders, de engelenzang van voorheen is aardser geworden.
Een andere belangrijke verandering is dat de teksten niet langer in de Middeleeuwen gezocht worden. Er wordt nu vooral geput uit het werk van de dichter W.B. Yeats. Ook worden teksten van Paul Verlaine en Pablo Neruda gebruikt, evenals een paar eigen teksten, geschreven door Jorunn Bauweraerts.
Het beste nummer van The Ladies’ Second Song is de afsluiter ‘Witte Bij’ Het is een rustig nummer met spannende percussie en erg mooie zang. Hiernaast bevat het album nog veel andere hoogtepunten, waaronder het elektronische ‘Ni Vandaag’, dat wel een beetje een vage tekst heeft, maar muzikaal erg interessant is. Ook ‘Pandora’ is erg goed. Het nummer doet door de beat die eronder staat wel een beetje aan CocoRosie denken en ook qua zang gaat het die kant op. Aan het eind volgt er dan opeens een stukje instrumentale rock. Het is tekenend voor de experimentele sfeer op een plaat waarop alles lijkt te kunnen.
Een nadeel van al dit geëxperimenteer is dat de muziek op The Ladies’ Second Song nogal veel kanten op gaat en de lijn soms een beetje ontbreekt. Neemt niet weg dat het album veel goede songs bevat. Bovendien verdient Laïs een groot compliment voor de gedurfde manier waarop ze hier breken met het verleden.
Farryl Purkiss - Farryl Purkiss Muziek in de sfeer van Jack Johnson. Die ene zin zegt al een hoop over de...
Sweet Coffee - Naked City Hoe voel je je als je laat in de avond of misschien wel midden in de nacht...