2007-11-08
Moriarty, een voor mij volstrekt onbekend gezelschap van vijf jonge muzikanten. De band is rond de eeuwwisseling ontstaan in Parijs en over hun identiteiten hangt iets van een geheimzinnige en mystieke waas. Ze hebben elkaar ontmoet door het schrijven van novellen en korte films en werden geleid door de gedachte dat in de meeste objecten een ziel huist. Zelf geven ze een hotelbel en een oude koffer als het sprekende voorbeeld. Tja, in elk geval vijf mensen met een volstrekt eigen kijk op hun muziek. Muzikaal levert de identiteit van de muziek ook al niet veel duidelijkheid op. De stijl van Moriarty zwerft ergens tussen folk, country, blues en cabaret. Dit alles in een sfeer ergens rond de jaren dertig in Parijs. Oke, country, folk en cabaret kan ik billijken, maar de blues is wel heel erg ver te zoeken in dit produkt.Gee Whiz, but this is a Lonesome Town is een debuutalbum welke in zeven dagen is opgenomen in een boerderij vlak bij de tombe van Merlijn de Tovenaar in het Franse Bretagne. De cd bestaat uit twaalf nummers met een totale speelduur van ongeveer vijftig minuten met een hoofdrol voor de zangeres Rosemary Moriarty en volgens de biografie een diva en eveneens dochter van een country zanger. Een weinig boeiende mededeling, maar het is ook werkelijk alles wat ik over de zangeres kan melden. Haar stem doet me enigszins denken aan een kruising van Joan Baez uit de eind zestiger jaren Peggy Lee en brengt daardoor een beetje een hippy-achtig gevoel over. Wellicht daarom de naam Moriarty. Dean Moriarty is de hoofdpersoon uit het boek ‘On The Road’ van Jack Kerouac wat gaat over het opkomende hyppytijdperk aan het eind van de jaren vijftig.
Gee Whiz, but this is a Lonesome Town opent sterk met het mooie nummer ‘Jimmy’, maar zakt voor mijn gevoel steeds verder weg richting de oude Minstrel muziek. Bij vlagen waan ik me wel even terug in de Woodstock periode aan het eind van de zestiger jaren, maar die momenten zijn helaas maar zeer spaarzaam. Voor mijn gevoel is deze band wel in staat om je een aangename middag te bezorgen in een oud kasteel of een verlaten ruïne in Toscane of iets dergelijks, maar in ieder geval niet in mijn cd speler.
The Hoochie Coochie Men feat. Jon Lord - Danger White Men Dancing The Hoochie Coochie Men zullen niet veel belletjes doen rinkelen, althans...
Kim Novak - Luck & Accident De blondgeverfde Amerikaanse 50s vonk en actrice Kim Novak werd bekend door...