2007-11-23
Net als met de inmiddels klassieke albums Pure Guava (1992), Chocolate & Cheese (1994) en The Mollusk (1997) serveert Ween met nieuweling La Cucaracha een heerlijk schizofrene en surrealistische luistertrip. Na een paar best goede maar wel wat ingetogenere en conventionelere studioalbums gaan dit keer weer eens alle remmen los; resulterend in een grotendeels opgewekte en vrij sterke feestplaat die moeiteloos over en weer springt tussen rock, pop, eurohouse, country, ballades, dub-reggae, psychedelische hardrock en exotische lounge. Zoals altijd zijn Dean en Gene Ween ook op La Cucaracha niet vies van een portie humor en zoeken ze maar al te graag de grenzen van de goede smaak op. Maar het wordt bijna nergens echt flauw, oppervlakkig of banaal. Daarvoor komt de band immers zowel muzikaal als tekstueel te spitsvondig, origineel, doordacht en meeslepend voor de dag.
Vooral de bitterzoete ballade ‘Object’, de vrolijke country-stamper ‘Learnin’ To Love’ en het vuige en woeste rocknummer ‘My Own Bare Hands’ maken indruk. Maar ook de weirde popsong ‘Blue Balloon’, de relaxte reggae-track ‘Fruit Man’, de tien minuten durende psychedelische hardrocksong ‘Woman And Man’, het kabbelende liefdesliedje ‘Sweetheart In The Summer’ en de loungy afsluiter ‘Your Party’ mogen er zeker zijn. Het eurohouse-nummer ‘Friends’, dat ook al in een andere versie op de eerder dit jaar verschenen Friends E.P. (2007) stond, neigt misschien iets te veel naar echt fout en ook het psychedelische niemendalletje ‘Spiritwalker’ had niet perse gehoeven. Maar deze twee uitglijders zijn snel vergeven en vergeten, want over de gehele linie klinkt Ween gewoon weer bijna net zo bevlogen, bezield en overtuigend als tien à vijftien jaar geleden.
Het genrehoppende La Cucaracha is zeker geen spek voor ieders bek. Maar voor de trouwe fanschare en voor iedereen die een beetje doordachte freakiness en kitsch in zijn muziek wel kan waarderen, is de nieuwe Ween, met een aantal onweerstaanbare, genoeg meer dan goede en slechts een paar wat mindere songs, verplichte kost.
Monster Magnet - 4-Way DiabloEven was daar de angst dat Monster Magnet met Monolith haar einde had...
Big Blind - Dressed to Win Als er één band is die de afgelopen periode met een raket het Nederlandse...