2007-11-09
Als frontman van de legendarische band Depeche Mode bereikt zanger Dave Gahan sinds eind jaren tachtig steevast een miljoenenpubliek. Desondanks besloot hij in 2003 een solo-cd, getiteld Paper Monsters uit te brengen. Op zich geen vreemde gedachte aangezien de creatieve en tekstuele leiding binnen Depeche Mode altijd bij collega Martin Gore lag. Het zelf schrijven en werken beviel Gahan schijnbaar goed, want na wederom een Depeche Mode album en tour, komt hij nu met zijn tweede cd, Hourglass. Een blik in het cd-boekje maakt duidelijk dat Gahan’s Hourglass ook weer niet zo heel erg solo is. Hij lijkt zich meer te afficheren als onderdeel van een andere band, namelijk een met Depeche Mode drummer Christian Eigner en programmeur Andrew Phillpott. Gahan lijkt dus dicht bij het origineel te blijven. En dat geldt in feite ook voor de muziek.
Dat is natuurlijk alles behalve een straf. Depeche Mode was en is een van de meest gerespecteerde en gewaardeerde bands. Het luisteren naar het openingsnummer ‘Saw Something’ voelt dan ook gelijk als thuiskomen. Op een bed van zware piano akkoorden en elektronica, bouwt het nummer langzaam toe naar een climax. Om die reden lijkt Hourglass met het nummer ‘Kingdom’ opnieuw te beginnen. Lekkere staccato stampt het ritme door om in de refreinen aangevuld te worden door heftig vervormde gitaren. Ook vrij zwaar klinkt ‘Deeper and Deeper’. "It is very sexual and very animal", aldus Gahan. Dat is ook terug te horen in zijn zang, rauw en hard. De gitaren van ’21 Days’ komen eveneens rauw en hard op je dak. Toch neemt het nummer gek genoeg een heel ander wending. Er zit zelfs een vleugje gospel en blues in. ‘Miracles’ is weer veel rustiger en ambient. ‘Use You’ zou niet veel meer kunnen verschillen. Het nummer is namelijk ouderwets vuig en slepend. Het daarop volgende ‘Insoluble’ is echter weer op dezelfde leest geschoeid als ‘Miracles’.
‘Endless’ beschrijft Gahan alsvolgt: ”Very hypnotic, but it’s also a pop song”. Gek genoeg duurt het nummer bijna zes minuten. In vergelijking met ‘A Little Lie’ zijn ook hier weer de contrasten groot. Ook tussen het couplet en refrein van het nummer zelf. Misschien zelfs een beetje te groot. Het refrein is namelijk zo bombastisch dat het couplet compleet ondergesneeuwd wordt.
Niettemin zijn dat wel zaken die cd afwisselend en interessant maken om naar te luisteren. De fan van Depeche Mode zal zich geen buil vallen aan deze cd. Maar ook voor de leek is er een hoop te genieten. En dat beloofd veel goeds voor zowel de toekomst van de band, als van de solo-projecten van Gahan.
Terror - Rhythm Amongst the Chaos' Terror heeft hun naam in het cement binnen de hardcore- wereld...
Sigur Rós - Hvarf / Heim De uit IJsland afkomstige leiders van het experimentele genre behoeven geen...