2007-11-14
Een door-en-door rootsgeoriënteerde bluegrasslady en een rockvocalist die vooral bekendheid geniet als wederhelft van het legendarische schrijversduo Page & Plant (u weet wel, die van Led Zeppelin), dat is de basis voor Raising Sand. Deze toch wel opvallende samenwerking kwam tot stand toen Robert Plant & Alison Krauss een paar geleden bij een speciale gelegenheid een duet aangingen. Dit moet dermate goed zijn bevallen dat het idee ontsproten is om een volledig album met zijn tweëen te gaan opnemen. Een gemêleerde selectie van een aantal songs van Amerikaanse songwriters, de top van roots musici en vader aller rootsproducers T Bone Burnett moesten vervolgens de samenwerking tot een goed einde gaan brengen. En dat is gelukt, en hoe!De mooie Krauss die met haar engelenstem perfect blijkt te passen bij de stem van Plant, die het hele album opvallend rustig en bijna ingehouden zingt. Het zorgt er in ieder geval voor dat twee stemmen samen een zeer coherent en boeiend geheel vormen. De songkeuze is opvallend. De Everly Brothers zijn vertegenwoordigd met wat ook de eerste single van het album is: ‘Gone Gone Gone (Done Moved On)’ en ook bijvoorbeeld Tom Watis komt langs met ‘Trampled Rose’. Dus geen uitgekauwde traditionals, maar zorgvuldig geselecteerde pareltjes, die nu op geheel eigen wijze en bijzonder smaakvol worden vertolkt.
En daar zit de grote kracht van Raising Sand. Er is niet gekozen voor een simpele singer/songwriter benadering, met een zo kaal mogelijke uitvoering. Iedere nummer krijgt een alternatieve behandeling, waar weliswaar traditionele instrumenten als banjo, pedal steel of een fluit een rol bij spelen, maar die elke keer weer weten te verbazen door prachtige opbouw en bijzondere muzikale invulling. Onconventionele drum- en basritmes, die de invloed van Plant’s solobesognes met The Strange Sensation laten horen en elektrische gitaren die er fijn doorheen janken, zoals in het rockende ‘Fortune Teller’. Het album wordt zodoende afwisselend en boeiend en altijd het bijna bezwerende van de stemmen van Plant en Krauss.
Het is absoluut prijzenswaardig hoe de heer en dame , bijgestaan door T Bone Burnett er in slagen om oude songs op een dergelijke manier te interpreteren, zodat ze nu weer alternatief en vernieuwend klinken. ‘Nothin’ (van Townes van Zandt) is daar een mooi voorbeeld. Een scheurende gitaar op een achtergrond van banjo en fiddle en dan de bezwerende stem van Plant. Een enkele keer klinkt het ook gewoon heel traditioneel, zoals op ‘Let Your Loss Be Your Lesson’, een typische countrysong, of op ‘Sister Rosetta Goes Before’ dat weer meer een echt bluegrass nummer is. Hoe het ook zij. Raising Sand is in zijn opzet meer dan geslaagd. Het levert in ieder geval 13 afwisselende en prachtige songs op, die enerzijds een eerbetoon zijn aan de oorspronkelijke schrijvers, maar anderzijds ook zeker een ode zijn aan de alternatieve roostmuziek.
Queen - Rock MontrealNog een paar weken en dan is het weer zover. Dan begint de periode die...
Serj Tankian - Elect the Dead System of a Down maakte anderhalf jaar geleden bekend de band voor onbepaalde...