2007-11-24
Eind jaren ‘60 ontstond in het toenmalige West-Duitsland een beweging van bands die zich afzetten tegen de Angelsaksische popmuziek van die tijd. Ze begonnen psychedelische muziek te combineren met elektronica, jazz en moderne klassieke muziek. Zo ontstond de Krautrock, een benaming die overigens door Engelse journalisten aan de beweging werd gegeven. “Kraut” is eigenlijk een scheldwoord, de Engelse variant van “Mof’, en daarom spreken sommige mensen liever van Kosmische Musik. De onderlinge verschillen tussen de diverse Krautrock-groepen zijn overigens nogal groot. De belangrijkste bindende factor is eigenlijk dat ze (bijna allemaal) uit West-Duitsland komen en experimentele muziek maken. De stroming is van grote invloed op latere bands in zeer uiteenlopende genres, waaronder The Fall, Tortoise, Porcupine Tree, Radiohead en Underworld. Enkele belangrijke Krautrock-groepen zijn Faust, Neu!, Tangerine Dream, Kraftwerk en natuurlijk Can. Can werd in 1968 opgericht door Holger Czukay, Jaki Liebezeit, Irmin Schidt en Michael Karoli. Als zanger werd de Amerikaan Malcolm Mooney aangetrokken. Na twee albums, waarvan er één werd geweigerd door de platenmaatschappij, keerde hij terug naar zijn thuisland. Hij werd vervangen door de Japanner Damo Suzuki. Tussen 1969 en 1978 bracht Can aan de lopende band albums uit, maar hierna bleef het 10 jaar stil. In 1988 verscheen het (voorlopig) laatste studioalbum Rite Time. In 1993 verscheen ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de band de verzamelaar Anthology uitgebracht en deze is nu dus opnieuw uitgebracht in een geremasterde versie.
De eerste CD van Anthology, Remastered Edition heeft dezelfde tracklisting als de in 1978 verschenen verzamelaar Cannibalism en bestrijkt de periode 1969 – 1974 met de nadruk op de eerste vier albums. De muziek van Can is enorm divers, van ballads (‘She Brings The Rain’) via jaren ’60 pop met een twist (‘Mother Sky’) tot aan scheurende gitaren en strakke ritmes (‘Father Cannot Yell’). Hoogtepunt van deze CD is de 20 minuten durende afsluiter ‘Yoo Doo right’.
De tweede CD bevat 5 tracks van de rarities-verzamelaar Unlimited Edition, waaronder het geweldige, Beefhart-achtige ‘Mother Upduff’. Ook opener ‘Uphill’ is erg sterk. Het latere werk van Can is wat lichter en neigt af en toe naar pop, zij het wel van de experimentele soort. Deze muziek is wat makkelijker te bevatten dan het oudere werk.
Anthology, Remastered Edition geeft een goed carrièreoverzicht van een zeer invloedrijke groep en zou in principe ook een goede instapper kunnen zijn voor Can-leken. In dat opzicht is de lengte van deze dubbele verzamelaar echter een belangrijk nadeel. Met twee keer bijna 80 minuten is het gevaar voor overkill namelijk nogal groot. De muziek vliegt zoveel verschillende kanten op, dat alleen echte doorzetters Anthology, Remastered Edition in één keer helemaal zullen beluisteren.
DJ Knowhow - Straatwaarde DJ Knowhow is een van de pioniers van de Nederlandse hiphop. Als misschien...
Cloak / Dagger - We Are Reflections Records is zo’n dertien jaar geleden begonnen als een kleine...