2007-11-21
“Heeft u de nieuwe cd van Lucky Fonz de derde al binnen? Van wie? Is dat de nieuwe carnavalsprins? Uh, nee, u weet wel Lucky Fonz, winnaar Grote Prijs…..?”, aldus een waarheidsgetrouwe weergave van een bezoek aan een platenzaak in het Limburgse. Lucky Fonz III dus, Amsterdammer, studeerde Engels, bracht een tijd door tussen Schotse troubadours in Edinburgh en tourde onlangs nog in zijn eentje door Australië, om daar als support-act op te treden. Dan is hij ook prominent lid van het Amsterdamse Songwriters Guild en won hij vorig jaar dus de grote prijs van Nederland, categorie singer/songwriter. Life Is Short is zijn tweede album en zijn eerste dat uitkomt bij een label en daardoor ook gewoon bij zo wat iedere platenboer verkrijgbaar is (waarschijnlijk zelfs bij de Limburgse platenboeren). En dat is een zegen!Live doet hij het altijd alleen, meestal alleen met gitaar, mondharp en zijn innemende verschijning. Een troubadour avant-la-lettre, maar vooral ook een troubadour met échte liedjes, ontdaan van alle opsmuk, maar liedjes die toch altijd tot de verbeelding spreken. In vergelijking met zijn debuut is Life Is Short iets minder ingetogen, zoals blijkt uit bijvoorbeeld een honkietonk nummer als ‘All My Days’ of de korte wals ‘Around The Backdoor’. Het moet gezegd, dit zijn niet de sterkste momenten van het album. Lucky Fonz, ofwel Otto Wichers, is het sterkt wanneer hij in de voetsporen van gerenommeerde songwriters als Dylan, Guthrie of recenter Conor Oberst (Bright Eyes) treedt. Kleine, minimale liedjes als “Drops Of Water’, ‘Once I Was A Lady’, ‘Christmas Lights In A Cave’ en absoluut prijsnummer ‘The Island’ zijn de momenten waarop Wichers weet te ontroeren en waar zijn op zich beperkte stem het best tot zijn rechtkomt in combinatie met simpele maar melodierijke gitaar- of pianobegeleiding.
Wichers vertelt verhalen over mensen in de stad (‘Seven Years Of Observation’), maar vooral over zijn eigen zoektocht naar liefde, romantiek en melancholie. Hij doet dat meestal met eenvoudige en beeldende taal. ”I will jump in the water, I will swim in the sea, I will ask all the fishes just where you could be” uit ‘Drops Of Water’ of in het Dylanesque ‘From The Mountain: ”You were 19, I was not, what you wearing, I forget”, simpel, maar doeltreffend. Hoe dan ook blijft Wichers een eigenzinnig talent die vooral goede liedjes schrijft en die liedjes met zijn kenmerkende stem melancholisch vertolkt. Het grote publiek zal hij echter ook met Life Is Short niet bereiken. Hij kan dan wel liever de nieuwe Guus Meeuwis worden, dan een cultheld blijven, zijn eigengereide songwriterstijl en kleine minimale liedjes lenen zich in Nederland helaas voor een beperkt publiek.
The Excitors - The ExcitorsDe heren kennen elkaar van een avondje spontaan popklassiekers jammen in de...
Mindless - Hou je vast! Nee! Dit is geen slap aftreksel van Volumia! met Hou Me Vast. Dit is zware...