Het grote probleem van dit album is echter dat het ondertussen allemaal wat erg bekend klinkt. Sinds het befaamde album 'roots' is de muziek van Max Cavalera, ondanks de breuk met Sepultura, eigenlijk nauwelijks nog veranderd. Ook de thema's waarover hij zingt zijn erg voorspelbaar, het geloof, tribes, de dood op stiefzoon Dana Wells en de meest recente wantoestanden in de wereld (in dit geval 9-11).
Het is dan ook niet zo raar dat het meest opvallende nummer 'one' is, waarin de stem van Ill Nino's Christian Machado voor de nodige afwisseling zorgt en een mooi contrast oplevert met de felle grunts van Cavalera. In tegenstelling tot vorige albums, waarop de nodige gasten te horen waren, is er dit keer weinig inbreng van bevriende muzikanten en dat is jammer, want hoewel Cavalera geweldig kan grunten is dat ook meteen het enige dat hij kan. De echte liefhebber zal het weinig uitmaken dat hij niks nieuws voorgeschoteld krijgt, het niveau van vorige albums blijft behouden en een aantal nummers zullen het live zeker goed gaan doen (Seek 'n' Strike). Voor de neutrale luisteraar is er toch iets te weinig nieuws onder de zon om dit album echt boeiend te maken.
The Sheila Divine - Where Have My Countrymen GoneSoms vraag je je af hoe vaak je nog stadionrock aan moet horen. Hoe minder...
Ill Niño - Revolution Revolución Dit album is al een tijd terug uitgekomen. In 2001 zelfs al. De bandnaam Ill...