2007-12-08
Thomas Acda en Paul de Munnik, een kleinkunstduo dat uitgroeide tot één van de populairste Nederlandstalige acts. De megahit ‘Niet Of Nooit Geweest’ bracht alles in een stroomversnelling, daarna volgde nog vele albums en vele hits. Nachtmuziek is het volgende wapenfeit van Acda en de Munnik, dat weer vertrouwd klinkt, maar minder echte sterke songs bevat dan op eerdere albums.Het is een persoonlijk album geworden, met kleine liedjes die weer ver weg staan van de hele bombast rond de rockmusical en het album Renny Lenny Ren. Er lijkt nogal het een en ander gebeurd in de levens van Acda en de Munnik, dit blijkt uit de teksten van de meer expliciete nummers. Maar ja, dan zijn er ook weer de letterlijk onnavolgbare teksten zoals: ”En voor degenen die het toch doen zijn gitaren” uit openingssong ‘Heel Veel Lieve Mensen’ of ”Wat ik het liefst in woorden zou, denk jij soms mij bij jou? uit ‘Ik Denk Je Hier Bij Mij’. Verbasterd Nederlands, halve zinnen, maar typisch Acda en de Munnik, laten we het maar houden op de vrijheid van de (klein)kunstenaar.
Dan de muziek. Die is over het algemeen redelijk soft, eerste single ‘Dan Leef Ik Toch Nog Een Keer’ is zelfs een uitschieter en eigenlijk het meest uptempo nummer van het album. Er staan ook zeker muzikaal enkele pareltjes op Nachtmuziek, maar lang niet alles weet te boeien, het is soms net te vrijblijvend en de composities missen soms de kracht van andere albums. ‘Stel Dat We Wel’ wijkt qua muziek af van het bekende Acda en de Munnik idioom en is muzikaal zeker een hoogtepunt. Een bluesy mondharmonica en pianogetokkel, de tekst is in spreektaal een weergave van allerlei gedachtes over je lief, ” ’t is een vraag, door jou gesteld, ik mag toch hopen dat het niet, zeg maar... een visje”. Tja, je moet er van houden, maar het zijn weer van die typische teksten, die je maar moeilijk kunt plaatsen als luisteraar. Wat blijkt op Nachtmuziek is dat wanneer de muziek minder kan boeien de teksten meer opvallen en dan toch vaak gekunsteld of onbegrijpbaar blijken te zijn.
Zo kabbelt het album rustig voort, zonder dat er sprake is van al te veel hoogtepunten. De karakteristieke samenzang is natuurlijk weer vaak aanwezig en de piano van de Munnik en de akoestische gitaar van Acda doen ook weer zijn werk. Het zijn de niemendalletjes als ‘Mijn Vriend’ of ‘Weer Gelukkig zijn’ (met zijn obligate hammondriedeltje) die uiteindelijk toch te veel domineren. Er staan ook een aantal positieve uischieters op, eerste single ‘Dan Leef Ik Toch Nog Een Keer’ en ook het mooi ingetogen slotstuk ‘Die Man Zijn’ behoren hier toe, maar het gevoel overheerst vooral dat we bepaald niet met het beste album van Acda en de Munnik te maken hebben.
Genesis - Live Over Europe 2007Een van de meest onwaarschijnlijke comebacks van de afgelopen jaren, voor...
The Boss Martians - Pressure in the Sodo The Boss Martians zijn afkomstig uit Seattle. Na het in 2005 verschenen...