2007-12-06
Een van de meest onwaarschijnlijke comebacks van de afgelopen jaren, voor zover we daarvan kunnen spreken, is die van Genesis. Hoewel de band nooit officeël uit elkaar ging en de bandleden onderling een prima verstandhouding hadden, was de aankondiging van de Turn It On Again Tour toch een verrassing. De directe aanleiding vormde de heruitgave van de eerste Genesis cd’s als 5.1 SACD en andere hedendaagse grappen. De andere aanleiding was de weinig spannende, maar doodsimpele gedachte ‘waarom ook niet?’Minder verrassend was de samenstelling van de band: Phil Collins, Mike Rutherford en Tony Banks, aangevuld met de permanente part-time leden Chester Thompson en Daryl Struemer, de samenstelling waarin de band uitgroeide van een wat alternatieve prog-rock formatie, tot een smaakvolle hitmachine. Misschien tegen beter weten in, waren ook Peter Gabriel en Steve Hackett gevraagd voor de reunie. De opzet was een integrale uitvoering van The Lamb Lies Down On Broadway in kleine zalen. Het werd dus bijna het tegenovergestelde; een extravagant carrière overzicht in de grote Europese stadions. Alle concerten die de band deze zomer gaf, werden opgenomen en van elk van de shows werden nummer geselecteerd voor de nieuwe live-cd. Zo doet Live Over Europe 2007 haar naam eer aan.
Live Over Europe past in een lange Genesis traditie. Al sinds Genesis Live uit 1973, worden er steevast live-registraties uitgebracht. De laatste, The Way We Walk uit 1993 was nog opgedeeld in twee cd’s, een met de korte, de ander met de lange nummers. Live Over Europe volgt de setlist van de band, en deze was, zeker voor Genesis begrippen behoorlijk afwisselend. Het concert trapt af het ‘Dukes Intro’, om vervolgens over te gaan in de naamgever van de tour, ‘Turn It On Again’. Deze laatste, samen met het meer recente ‘No Son Of Mine’ zijn opgenomen in Amsterdam. Het overbekende ‘Land Of Confusion’ is de nummer vier op de lijst. Ondanks dat het publiek redelijk ver weg gemixt is, blijkt uit de registratie van het nummer toch dat het Genesis-publiek meer een luister publiek is. Want in tegenstelling tot wat je zou verwachten, worden de zo kenmerkende refreintjes ingevuld door backing vocals, en niet door duizenden kelen.
Vervolgens is het de beurt aan de eerste van twee medley’s, een noviteit. De keuze van de band is gevallen op ‘In The Cage’, een donker maar opzwepen nummer van het al even genoemde album The Lamb Lies Down On Broadway. Het nummer gaat naadloos over in een flinke sectie uit ‘Cinema Show’ om verrassend genoeg te eindigen met het slot van ‘Duke’s Travels’, een andere noviteit. Na al dit geweld, het nummer duurt immers dertien minuten, maakt de band een zachte landing middels de klassieker ‘Afterglow’. Een ander rustpuntje is ‘Hold On To My Heart’, een nummer dat onmiskenbaar de stempel van Phil Collins draagt.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, maakte Genesis ook in de jaren tachtig nog lang uitgesponnen nummers. Deze werden echter overschaduwd door de aandacht die de single’s kregen, zeker toen de videoclip haar intrede deed. Een zo’n lang nummer uit de jaren tachtig is ‘Home By The Sea’ van het Genesis album en zorgt voor een bijzonder gevarieerde eerste helft van de show die respect afdwingt. De band is zo goed op elkaar ingespeeld dat ook de medley hen schijnbaar geen enkele moeite kost. Wel is hoorbaar dat de stem van Phil Collins iets minder krachtig is dan pakweg vijftien jaar geleden. Het zij hem vergeven.
De tweede cd begint met misschien wel het bekendste nummer van Genesis; ‘Mama’, voor de gelegenheid voorzien van een iets ander einde. Wat daarop volgt is misschien wel de grootste verassing van de tour, namelijk een complete uitvoering van ‘Ripples’, afkomstig van A Trick Of The Tail, het eerste album na het vertrek van zanger Peter Gabriel.
Een andere traditie tijdens Genesis concerten, is de drumsolo. De opzet is deze keer wel iets anders, de heren drummers gebruiken namelijk twee barkrukken als drums. Een leuke vondst, maar net iets te lang doorgezet. Net als tijdens de Invisible Touch tour, gaat drumsolo naadloos over in ‘Los Endos’, een nummer met een hoog jaren zeventig gehalte. Vreemd genoeg neemt de band hierna nog eenmaal gas terug in plaats van door te stormen naar de finale. Zodoende klinkt ‘Tonight, Tonight, Tonight’ niet helemaal op zijn plaats. ‘Invisible Touch’ is vooral in visueel opzicht – een vuurwerkshow waar je een puntje aan kunt zuigen - de absolute afsluiter van de set, maar daar krijg je op cd weinig van mee. Enigzins plichtmatig volgt ‘I Can’t Dance’, die andere grote hit. Nee, dan is ‘Carpet Crawlers’ alsnog een meer dan waardige afsluiter van de meest complete live-cd die de band ooit maakte. In feite is deze cd, zeker ook gezien de kwaliteit van het spel, misschien nog wel beter dan welk hitoverzicht van Genesis ook. Het is niet voor te stellen dat fans, zowel van de oude stempel, als van latere generaties, met Live Over Europe 2007 niet aan hun trekken komen.
Tarja Turunen - My WinterstormIs er voor Tarja Turunen leven na Nightwish? Gelukkig voor alle fans kan ik...
Acda en de Munnik - Nachtmuziek Thomas Acda en Paul de Munnik, een kleinkunstduo dat uitgroeide tot één van...