2007-12-10
Is er voor Tarja Turunen leven na Nightwish? Gelukkig voor alle fans kan ik dat volmondig beamen. Nadat de zangeres eind 2005 door haar collega’s uit de populaire band werd gezet, leken er zware tijden aan te breken voor de Nightwish fans. De metalband (ik heb Nightwish nooit een gothic band gevonden) uit Finland was uitgegroeid tot een act van formaat. Onnodig te zeggen dat dit voor een groot deel te danken was aan de machtige stembanden van de charismatische frontvrouw. De combinatie van powermetal met operastem kon gerust uniek genoemd worden. Helaas werden de verhoudingen binnen de band, en dan vooral tussen leider Tuomas Holopainen en Tarja, er gaandeweg niet beter op. De zangeres werd verweten niet betrokken te zijn en vooral met haar solocarrière bezig te zijn. Middels een open brief werd na de opname van de laatste dvd te kennen gegeven dat de bandleden geen gebruik meer van haar diensten wensten te maken. Het bericht kwam als een grote schok voor de fans. Een periode van moddergooien brak aan. Op tijd kwamen de kemphanen er achter dat het nog altijd het beste is om de muziek te laten spreken. Nightwish zocht naar een vervangster en vond die in de persoon van de Zweedse Annette Olzon. De band bracht eerder dit jaar een aardige cd uit en dus blijft Nightwish onverminderd succesvol, hoewel de magie er wel vanaf is.
Nu dus de beurt aan Tarja om haar muzikale kunnen te tonen met haar eerste echte solo cd My Winterstorm. Eind 2006 bracht zij al een kerst cd uit maar deze plaat was zeker niet representatief voor haar kunnen. Tarja verzamelde een heel leger van songschrijvers, muzikanten en zelfs een koor om van de nieuwe cd een groot succes te maken. En dat is prima gelukt. De muziek die zij ons voorschotelt heeft raakpunten met Nightwish maar ook veel verschillen. Over het algemeen is de cd rustiger. De klassieke invloeden ligger er nog meer boven op. Dat is ook wel logisch als je bedenkt dat Tarja klassiek geschoold is. Vergelijkingen met zangeressen als Sarah Brightman of Emma Shapplin liggen dan snel voor de hand. Dit komt het meest naar voren in nummers als openingssong ‘I walk alone’ en het magistraal gezongen ‘The reign’. Heel mooi is het rustige ‘My little phoenix’. Het nummer is dreigend en Tarja’s stem komt hier fantastisch uit. In ‘Sing for me’ doet Tarja me denken aan Within Temptation. Ook staan er nog een paar songs op die aan Tarja’s vorige band doen denken. Pittige songs als ‘Die Alive’ en ’Ciaran’s Well’ zouden op elke Nightwish cd niet misstaan hebben. Al met al een verzameling prachtige composities. Het enige puntje van kritiek is de cover van ‘Poison’ die we kennen van Alice Cooper. Dit nummer had ze beter als bonustrack kunnen toevoegen bij een single. Nu is het een beetje misplaatst tussen al dat fraais. De productie van Daniël Presley staat als een huis en klinkt helder. Het valt niet mee om zulke bombastische muziek niet als een brij te laten klinken. En alles in dienst van die prachtige stem van Tarja.
Omdat de vergelijking toch gemaakt wordt doe ik dat ook maar. Ik kan niet anders zeggen dan dat Tarja haar vorige werkgever glansrijk heeft verslagen. Dit is een cd waar teleurgestelde Nightwish fans de winter wel mee doorkomen. Wat een plaat!
PostScriptum - Prophet:DenyBegin 2005 is deze band opgericht en twee jaar later ligt hun debuutalbum in...
Genesis - Live Over Europe 2007 Een van de meest onwaarschijnlijke comebacks van de afgelopen jaren, voor...