2008-02-21
Van het Amerikaanse platteland in Iowa naar landelijke bekendheid. Het lukte de lokale helden van Slipknot. Too Pure to Die waagt eveneens een poging. Het album dat het de supersterrenstatus moet gaan bezorgen is Confidence and Consequence. Het is eveneens de titel van het eerste nummer. Het houdt een beetje midden tussen nu-metal en metal, met een vleugje hardcore. ‘Bad Luck’, met de leuke zinspeling ”If it wasn’t for bad luck, we wouldn’t have any luck at all” is bijvoorbeeld erg metal georiënteerd, terwijl ‘Blame No One’ veel meer nu-metal is. Die laatste is op bepaalde punten overigens erg slordig qua timing voor een dergelijke release. De zang en de twee gitaarpartijen lopen niet mooi synchroom.
Voor de nummers ‘It Won’t Hurt’ en ‘All in a Day’ lijkt de band inspiratie op te hebben gedaan bij Killswitch Engage. Een goede keus aangezien de laatstgenoemde op een hoop waardering kan rekenen. ‘It Won’t Hurt’ is dan ook erg goed gelukt en lekker afwisselend.
Helaas volgen er daarna weinig echte hoogtepunten meer. Alleen ‘The Best Coincidence’ weet er nog een beetje bovenuit te steken. Het probleem zit hem erin dat alles min of meer hetzelfde klinkt. De gitaristen lijken een bepaalde sound te hebben uitgekozen om daarmee de hele cd op te nemen. Hun partijen gaan hierdoor nogal eentonig klinken. Toegeven, het is binnen het genre bijzonder lastig om origineel te zijn, maar op deze manier zullen ze Slipknot niet achterna gaan. Temeer Too Pure to Die bij vlagen zelfs slordig is.
Nada Surf - LuckyHalverwege de jaren negentig van de vorige eeuw behoorden de heren van de...
NeWax - 27 In de jaren zeventig ben ik muzikaal “opgevoed”. Als klein ventje koesterde...