Al de eerste beluistering van de nieuwste aanwinst valt er wat op, namelijk dat Mould zijn stem soms verliest en niet alle momenten even zuiver weet te zingen. Uithalen op ‘Very Temporary’ klinken als een Van-Nelle-Zwaar-roker met zangaspiraties. Een onzuiverheid die ook in ‘Walls in Time’ terug te horen is. Voor een band die zich vernoemt naar de zanger kan zoiets niets dan ellende betekenen. Verschuilen gaat alleen maar achter je eigen naam. Naast Mould’s stem valt vreemde eend in de bijt ‘Shelter Me’, een beetje buiten de boot als jaren ’90 disconummer zonder noemenswaardige tekst. De rest van de cd bevat hoofdzakelijk vrij eenvoudige, relatief rustige nummers. Niet geweldig boeiende rustige nummers, zonder hoogvliegers.
Van Mould is al langer bekend dat hij als wisselvallig beoordeeld wordt als het gaat om soloplaten. Het eerder verschenen Modulate in schril contrast met Body of Song is hier een sprekend voorbeeld van. District Line helt over naar de Modulate-zijde, wanneer het gaat om boeiendheid. Bij beluistering van de cd krijg ik te vaak het gevoel aanstekers in de lucht te moeten doen om mee te deinen op de geluidsgolven. Ook de totale lengte (10 songs) en missers (minimaal 2), maakt het plaatje niet beter. Pak alsjeblieft die oude cd’s er weer bij en geef de volgende Mould een nieuwe kans.
These New Puritans - Beat Pyramid These New Puritans schijnt te bestaan uit 3 jochies en een jonge meid van...
Los Campesinos! - Hold On Now, Youngster... Het bonte gezelschap van Los Campesinos , ‘de boeren’ in het Spaans, is...