Er wordt stevig geopend met ‘Rush Hour, Baby’ en ‘Back From The Dead’. Met name die tweede track doet erg authentiek aan, het heeft een erg herkenbare sound door zo’n typisch rock riffje. Al vrij vroeg op de plaat komt het absolute hoogtepunt. ‘Ramble Down’ heeft een ontzettend lekker gitaarloopje. Deze track kun je zo een aantal keren achter elkaar luisteren. Ook is het tekstueel gezien erg catchy en ik vermoed dat dit live ook de nodige interactie met het publiek zal opleveren. Met ‘Wild Child’ doet de band even een stapje terug en wordt er onder andere een akoestische gitaar aan het geluid toegevoegd. Met name in het refrein gaan ze er weer flink tegenaan en janken de gitaren. De album titel komt terug in het nummer ‘Bad Lovin’ Never felt So Good’, waarmee het bad boy rocker’s imago helemaal af is.
Drummer Krutzky zei over bands als Led Zeppelin en The Who: “Most young kids don’t know who those bands are and how good they were. Their music is timeless, they were true innovators. Our job lies in staying true to that essence.” Hij heeft hier een goed punt, toch kan Stonerider niet als ‘true innovator’ worden beschouwd. Ze brengen namelijk op zich niets nieuws. Daarbij is de stijl vrij beperkt, waardoor het gevaar van eentonigheid op de loer ligt. Three Legs Of Trouble is voor de liefhebbers pure rock zeker het aanschaffen waard en voor de jongelingen kan deze plaat prima de eerste kennismaking met het genre zijn. Toch heb ik een beetje een nét niet gevoel bij deze plaat. Hij is goed, maar het dertien in een dozijn gevoel overheerst.
The Mae-Shi - HillyhMuziek is een mooi iets. Muziek kan troost bieden, muziek kan je raken, maar...
Memphis May Fire - Memphis May Fire Memphis May Fire is een band welke onlangs tekende bij het label Trustkill....