2008-02-01
Muziek is een mooi iets. Muziek kan troost bieden, muziek kan je raken, maar muziek kan ook dienen als vertier. Dat is het mooie aan muziek, muziek is eindeloos en gemaakt met passie. Toch zijn er helaas af en toe bands die de term 'muziek' niet helemaal lijken te begrijpen. Een mooi voorbeeld is The Mae-Shi, dat met HLLYH een draak van een plaat aflevert.Nou zal er rondom The Mae-Shi (net als bij wel meer bands) best een gimmick hangen waar eerst even doorheen geprikt moet worden alvorens je van de muziek gaat houden. Alleen de gimmick van The Mae-Shi lijkt zo dik dat er amper door heen te prikken valt. Ondoordringbaar, of met andere woorden gewoon slecht.
The Mae-Shi schroomt namelijk niet om gewoon lekker vals mee te blèren (echt zingen mag je het niet noemen) over de vaak nogal lompe en hoekige beats die gepaard gaan met simpele gitaar riffs. Dit terwijl de band opzich best potentie heeft, maar wanneer je de band hoort ontsporen in bijvoorbeeld een nummer als 'Boys In The Attic' dan moet je deze woorden snel weer intrekken.
Toch verdient The Mae-Shi credits voor het hebben van een compleet eigen geluid, dat zich uit in een combinatie van gitaren en drums, plus een synthesizer en opvallende zangpartijen. Het zal wellicht hier en daar iemand aanspreken, maar zij die liever naar muziek luisteren die uit het hart komt zullen dit zolderkamer geneuzel van The Mae-Shi waarschijnlijk niet waarderen.
José James - The DreamerBij de naam José James zal bij niet zo heel veel mensen een bel gaan...
Stonerider - Three Legs of Trouble Stonerider ging eerder door het leven als Fight Paris, dat een snelle en...