2008-01-26
Na acht jaar besloot Seachange ermee op te houden. De band uit Nottingham werd eind jaren ’90 opgericht door een stel jeugdvrienden en in 2004 verscheen het debuutalbum Lay Of The Land bij het Amerikaanse label Matador Records. In 2006 volgde One Fire, With Love, dat in Europa werd uitgebracht door het Duitse Glitterhouse Records. In eigen land deed het album weinig, maar in Duitland was de pers laaiend enthousiast. Desondanks besloot de band in 2007 te stoppen. Vooral omdat bassist James Vyner naar Londen was verhuisd en gitarist Adam Cormack meer tijd aan z’n familie wilde besteden. Omdat de band graag nog één keer wilde optreden, werd er een afscheidsconcert gehouden in de Harmonie Club in Bonn. Dit concert werd opgenomen door het legendarische muziekprogramma Rockpalast van de Duitse omroep WDR en is nu ook op cd verschenen onder de logische naam Disband In Bonn 2007. Waar de meeste Britse bandjes momenteel grossieren in puntige, makkelijk meezingbare popliedjes, laat Seachange een tamelijk afwijkend geluid horen. Noisy gitaarrock met een duidelijke folk-invloed, die zowel aan …And You Will Know Us By The Trail Of Dead als aan New Model Army doet denken. Ook wordt Seachange wel vergeleken met Oceansize.
Disband In Bonn 2007 begint met het rustige ‘Anti-Story’, dat wel iets van The Decemberists weg heeft, maar daarna gaat de band meteen los in het stevige ‘No Backward Glances’. Hierna blijft het tempo tamelijk hoog, al is er wel af en toe een rustpuntje. De folk-invloed, die steeds aanwezig is, is het duidelijkst in de rustigere stukken en de rustige nummers. Luister bijvoorbeeld maar eens naar ‘Midsummer Fires’ en het prachtige ‘Fog’. Het meer up-tempo ‘The Key’ is echter ook vrij folky, al spelen aan het eind van dat nummer de harde gitaren weer de hoofdrol. In het niet eerder uitgebrachte ‘Half A Love’ is ook een elektronische invloed te horen, maar die blijft beperkt tot dit ene nummer. Ook ‘Personal Assistant’ verschijnt hier overigens voor het eerst op plaat.
Het absolute hoogtepunt van Disband In Bonn 2007 is het prachtige ‘Shooting Arrows’, maar de andere nummers zijn eigenlijk ook bijna allemaal goed. Het belangrijkste minpunt is dat de muziek van Seachange op een gegeven moment een beetje eenvormig wordt.
Het is jammer dat Seachange ermee ophoudt want er gaat een goede band aan verloren. Gelukkig gaan Dan Eastrop (zang), Simon Aldcroft (drums), Neil Wels (gitaar, trompet, toetsen) en Dave Gray (gitaar) met z’n vieren door onder een nieuwe, nog onbekende naam.
Flyleaf - FlyleafDrie jaar geleden zag het eerste en enige album van Flyleaf in hun...
Farewell - Isn't This Supposed to be Fun!? Je bent jong, hebt een hekel aan school en bijbaantjes maar wel interesse...