Hm, ik weet het niet. Niet dat Scylla and Charbdis slecht klinkt, maar rocken doet het zeker niet. Swingen? Ook niet. Boeien? Met mate. Wat deze plaat dan wel doet? Ken je die luie zondagmiddagen dat er werkelijk geen fuck te doen is en je eigenlijk niet veel anders kan dan een beetje op de bank hangen? Dat is het gevoel dat ik van deze plaat krijg. Op zich is daar natuurlijk helemaal niks mis mee, je moet er alleen wel van houden. En ik ben niet zo mellow.
Toch kan ik Très.B wel een beetje waarderen, want als je dan toch zondagmiddagmuziek maakt, doe het dan goed. En dat doen ze dan weer wel redelijk. Echt spannend wordt het nergens (hoewel, ‘Raisin’ wekt toch even die indruk), maar apart is de muziek zeker. Wat ze precies willen bereiken met ‘*Bell One*’ (een soort interlude tussen nummer vier en vijf) en ‘*Bell Two*’ (tussen tracks tien en elf) is me een raadsel. Tenzij de bedoeling hiervan is om de luisteraar in slaap te wiegen, dan zeg ik: well done. De achterliggende gedachte achter ‘Wave return’ zou ik ook wel eens willen weten. Dit nummer duurt welgeteld 33 seconden! Was de inspiratie op? Of de geboekte tijd in de studio bijna voorbij?
Persoonlijk vind ik het ook erg vervelend dat er bijna geen woord te verstaan is van wat Misia zingt. Soms kan een briljante tekst een liedje toch net even naar een hoger plan tillen, maar daar is in dit geval helaas niet eens achter te komen (en ik kan toch echt heel goed luisteren). Misschien volgende keer toch maar de songteksten in het boekje zetten?
Scylla and Charbdis is dus een mellow zondagmiddag plaatje zonder gekke uitspattingen of verrassende twists. Perfect voor een middagje bankhangen. Toch ben ik blij dat mijn zondagen over het algemeen net iets spannender zijn…
Ow ja, hun site is trouwens best leuk: www.tres-b.com!
Nits - Doing the DishesVier-en-dertig jaar bestaan ze intussen, The Nits . De heren begonnen in...
Flyleaf - Flyleaf Drie jaar geleden zag het eerste en enige album van Flyleaf in hun...