Onder de noemer ‘Grunge’ laat iLeum horen goed opgelet te hebben bij grunge-lessen en neemt op het ene nummer doeltreffend gedeelten van Nirvana’s oeuvre over (‘Let it Out’), om het volgende nummer Creed en Alice in Chains-achtig terug te keren. (‘Sick’). Dat de noemer ‘grunge’ niet geheel dekt is misschien wel het beste te horen op het beste nummer op de cd ‘Dirty Whore’. De eerste bands die bij mij opkomen bij het beluisteren van dit nummer zijn Velvet Revolver, kort daarna gevolgd door AC/DC. De gitaarakkoorden zijn hier namelijk vetter, sneller en dynamischer dan past onder grunge. De teksten zijn te diep en rechtlijnig voor grunge. Anyway, een naam geven aan muziek is altijd lastig.
Dat iLeum in het geheel terug zou vallen op de gebaande wegen is ook onjuist. De zware gitaarmuziek heeft een eigen stempel die terugkomt in de verschillende nummers. Wat duidelijk is, is de professionaliteit waarmee iLeum deze cd opgenomen heeft. Geen spoortje van slechte opnametechnieken, een ‘volwassen’ hoesje, maar bovenal een goede mix tussen rustigere en hardere nummers die een band van een groot label niet zouden misstaan. Ook horen we dat de band goed op elkaar ingespeeld is. ‘No one knows’ (had dat nummer anders genoemd) laat dit samenspelen het beste horen. De twee gitaren werken complementair, de drum is niet overdreven aanwezig maar heeft een ondersteunende rol.
Alles bij elkaar is het zeker geen onverdienstelijk album geworden. We zullen de komende tijd meer horen van deze grungrockers uit Heerhugowaard.
Mudvayne - By the People, for the PeopleGedurende een periode van drie maanden lang kon je via de site van Mudvayne...
This Is Hell - Misfortunes De New York hardcore scène (NYHC) heeft er weer een heftige band bij en dat...