2008-02-10
Moi et mon camion is het derde album van de Brit Conrad Lambert, aka Merz. Hier in Nederland zegt zijn naam niet veel mensen iets, maar in Groot Brittannië gooide zijn vorige album Loveheart (2005) erg hoge ogen. Ook in de VS weet men de muziek van de eigenzinnige Brit te waarderen. Zowel op iTunes als op het befaamde KCRW radiostation (Los Angeles) schopte hij het tot ‘Single of the week’, met twee verschillende songs van dat album.Naast het vele touren door Europa met The Earlies heeft Merz de afgelopen jaren vooral veel gereisd door Groot Brittannië. Dit reizen vormt de leidraad op zijn nieuwste album. Niet voor niets is het album vernoemd naar het verhuisbedrijf dat zijn persoonlijke spullen al diverse malen verplaatst heeft. Het album begint zelfs met het geluid van de startende motor van hun verhuiswagen.
Vanaf dat moment word je als medepassagier op een trip door een prachtig muzikaal landschap meegenomen. Gevoelens van troost, onvervulde verlangens, vrijheid, weemoed en hoop wisselen elkaar af op Moi et mon camion. De basis voor de songs is veelal de akoestische gitaar. Hier en daar wordt deze basis ingekleurd met lichte elektronica zoals in ‘Shun’, waar Orbital’s Paul Hartnoll hand en spandiensten verleende. Ook schuwt de zanger het niet om blazers aan te rukken , zoals in ‘Malcolm’. Maar dan wel op een hele subtiele manier.
Af en toe vliegt hij even uit de bocht, zoals in het einde van ‘Shun’. Dit stuk is zó over the top dat het een persiflage op de symfonische pop van de jaren ’70 lijkt voor te moeten stellen. Slechts één keer wordt de akoestische gitaar verruild voor een elektrische, namelijk in het tweede stuk van ‘Cover me’. En dan niet om een standaard riffje eruit te knallen, maar om er een dEUS-achtige wending aan te geven. Over het algemeen speelt Merz echter in dienst van het liedje. Dit klinkt saaier dan het is, want Merz’ liedjes kunnen behoorlijk eigenzinnig zijn.
De combinatie van de wonderschone arrangementen met Lambert’s heldere maar oh zo breekbare stem zorgen ervoor dat je in een aantal songs als luisteraar geheid voor de bijl gaat. Deze songs raken je daar waar slechts je favoriete songs je ook weten te raken. Zet het machtig mooi opbouwende ‘Call me’ op, en je weet waar ik het over heb. Deze song klinkt als een oprecht hart onder de riem voor een ieder die het zwaar heeft in zijn of haar leven. Ook het naar de hemel reikende ‘Silver moon ladders’ en ‘Presume too much’ verdienen een eervolle vermelding als het gaat om de hoogtepunten van dit album.
Liefhebbers van bijvoorbeeld The Shins, Sufjan Stevens, Ben Christophers en misschien ook wel Swell zouden dit album verplicht moeten gaan luisteren. Maar ook ieder ander doet er goed aan dit album een luisterbeurt te geven. Wie laat zich nog meer betoveren door Merz?
Mr. Love and the Stallions - Cruel art of GossipIk heb al regelmatig in mijn recensies geschreven dat er veel talent in...
Draconian - Turning Season Within In 1994 werd de Zweedse gothic/doom metalband Draconian opgericht en...