2008-02-15
Gerasene Pigs, moge dat duidelijk zijn, weten heel goed een ‘foute band’-imago te creëren. Het cd-hoesje, daar begint het al mee. Hierop prijkt een in camouflagebroek en –hemd gestoken man. Legerkistjes aan de voeten, volgetatoeëerde armen en een zonnebrilletje, waar je volgens mij zelfs met een Harley onder je gat, niet mee dood gevonden wil worden. Naast deze potige kerel heen staan twee balletmeisjes van een jaar of tien: zwarte legging en jurkje, blonde haartjes in een vlecht en een witte haarband er om heen. Vooraan een dito meisje, in spagaat op de vloer. Op de achterkant van het hoesje, ligt tatoeageman uitgestrekt op een biljarttafel, terwijl hij met de keu in zijn zij geprikt wordt door zo’n tienjarige blonde paardenstaart. De foute man in kwestie is Rudi, de ep van Gerasene Pigs draagt de naam Jitterbuggen mit der Rudi. Die Gerasene Pigs lijken de boel vooral niet te serieus te nemen, of zoals ze het zelf verwoorden: “In een orkestje spelen is een beetje als masturberen: je beeldt jezelf van alles in, maar aan het einde van de rit heb je toch gewoon rotzooi gemaakt. Maar da’s helemaal niet erg, de muziekindustrie draait voor 99 procent op troep!” Belgen zijn het, deze rommelmakers. In een moordend tempo jagen ze een zevental nummers door de cd-speler. Bluesrock die her en der neigt naar rockabilly. Muziek voor op een feestje, of in een kroeg, waar men geen moeite heeft met flink aan de zuip gaan. Zo is er het nummer ‘El Burro Borracho’, de bezopen idioot. Veel meer Spaans hoef je niet te begrijpen, om te kunnen bedenken waar dit nummer over gaat. Veelal is het raggen op gitaren, geheel in stijl aangevuld met rauwe vocalen. Hier en daar een instrumentaal nummer, zoals de laatste track ‘5AM at the Bishop’s Palace’ en ‘White Trash Turkey Bowling’, waar dan weer wel wat cowboyerige “Yiiihaaa”’s doorheen klinken.
De Gerasene Pigs, ongetwijfeld een band die de tent op stelten kan zetten en na een paar pilsjes iedereen aan het hossen en dansen kan krijgen. Niet bijzonder vernieuwend, er is dan waarschijnlijk ook meer reden toe ze een keer live te gaan bewonderen, dan de ep aan te schaffen.
Om nog even terug te komen op dat ‘foute band’-imago van ze: het dankwoord is wel de klap op de vuurpijl. Onder het motto ‘hoe Nederlands kan je Engels zijn?’ lezen we hier bijvoorbeeld: “End last but not least, we like tot tank Looy from Café de Volbloed for making us drunk all the time end for letting us put our farstrongers is his corner. We are thankbear to all of you gays! Very respect!”
Ringo Starr - Liverpool 8 “The Beatles were so fucking high they let Ringo sing a few songs”. Deze...
Grand Wazoo - Zooology Vorig jaar bracht Grand Wazoo de EP Room 19 uit ( klik hier voor de...