Op het album is Roedelius verantwoordelijk voor de fluweelzachte pianopartijen, welke in slechts tien dagen op werden genomen. "I’m just the piano-keyboard man" zegt hij enigszins ondergewaardeerd. Waar Roedelius vaak wordt gezien als de electronica expert is het Story die daar verantwoordelijk voor is op deze plaat. Met bijkomende instrumentale arrangementen van cello, hobo en viool weet hij een aangenaam warme en volle sfeer te creëeren met een ongekende minimaliteit. Ontregelde geluiden blijven altijd op de achtergrond, maar geven de pianoklanken toch een spannende lading.
Het album lijkt uit een ander universum te komen, een waarin het nog wel mogelijk is om je een uur even terug te trekken uit de hectiek om je heen. Er loopt een constante lijn van emotie door het hele werk die je stemming versterkt. Soms vrolijk, soms treurig, altijd briljant. Het meest verbluffende is misschien nog wel dat, ondanks de simpelheid van deze compositie, het diep weet door te dringen in het geheugen en daar ook weet te blijven. Het album als geheel, hoe het ongetwijfeld ook gezien moet worden, is een van de betere ambient kunststukjes die ik ken. De benaming ambient schiet bijna tekort voor iets dat zo doordrongen is van emotie.
Roedelius en Story hebben met Inlandish bewezen dat je geen jonge hond hoeft te zijn om het terrein van de electronische muziek te bestijgen. De melodieën zijn simpel en de experimenteerdrift ontspoort geen moment. De plaat is mysterieus, mooi en bovenal meeslepend. De grootvader van de ambient doet zijn naam eer aan.
Morcheeba - Dive DeepIn de schaduw van grootheden als Massive Attack, Portishead en Tricky tast...
Adele - 19 De 19-jarige Engelse jazz/soulzangeres Adele Laurie Blue Adkins studeerde in...