2008-02-27
In Nederland kent men Milow pas net, zijn 3FM hit ‘You Don’t Know’ is ook langzaam doorgedrongen tot het collectieve muziekgeheugen van de Nederlander. Want of je het nu wil of niet, ‘You Don’t Know’ blijft hangen, simpelweg omdat het het perfecte popliedje is, met een simpele, maar o zo doeltreffende melodie. Coming Of Age is toch al zijn tweede volledige langspeler en is voor Jonathan Vandenbroeck een serieuze poging om meer te zijn dan alleen die artiest met dat ene pophitje. En dat is gelukt. Milow balanceert uitstekend tussen luchtige popmuzikant en geëngageerde songwriter. Zoals wel vaker in België kreeg ook Milow de eerste bekendheid met zijn deelname aan de Humo’s Rock Rally. Daarna ging het gestaag met hem, airplay op de Belgische radiostations en met ‘You Don’t Know’ een regelrechte knaller van een hit. In Nederland duurde het allemaal wat langer en hebben we pas sinds begin dit jaar Milow in onze armen gesloten. Voor nu vergeten we even die ene hit en concentreren we ons op Coming Of Age. De meeste tracks op dit album worden minimaal begeleid met akoestische gitaar, waar gedoseerd ander instrumentarium aan wordt toegevoegd. Op openingstrack ‘Canada’ brengt Milow een ode aan dit land en aan Neil Young: ”I’m gonna move to Canada, I’m gonna meet Neil Young…I’ll pick up my guitar and play a couple of my songs…Mister Young will be impressed”. Een luchtige, bijna naïeve song, die een welkome afwisseling vormt tussen het grotendeels uiterst serieuze werk.
Zo besteed Milow aandacht aan een geruchtmakende Belgische moordzaak in ‘Stephanie’ en herdenkt hij de grote scheepsramp met de Herald Of Free Enterprise in een gelijknamig nummer. Dit zijn tekstueel niet de sterkste staaltjes van het album en zeker laatstgenoemde song komt te gezocht over. Alsof het achtuurjournaal op muziek wordt gezet. Dat terwijl Milow wel degelijk aantoont een zeer goede songschrijver te zijn, die goede teksten kan schrijven, maar bovenal een bovengemiddeld talent heeft voor het schrijven van een beklijvende melodie. De stem van Milow is daarnaast een sterk wapen, toegankelijk en de juiste snik voor de meestal melancholische songs.
‘House By The Creek’ is één van de songs die een aparte vermelding verdienen. Een Amerikaanse aandoende rootssong, muzikaal ingetogen begeleid, een accordeon, een mandonline en een akoestische gitaar. Misschien iets minder toegankelijk, maar daarom niet minder smaakvol en mooi. En zo ontdek je steeds weer nieuwe pareltjes op Coming Of Age. ‘Out Of My Hands’ is misschien wel het mooiste nummer van het album, uiterst breekbaar en Milow die zichzelf alleen op gitaar begeleid. Aan het meer radiovriendelijke werk is ook gedacht, eerste single ‘Dreamers And Renegades’ en ook ‘Canada’ zijn meer uitbundige mainstream popsongs, maar dan wel kwaliteitspop. Zo is Coming Of Age toegankelijk genoeg voor de popliefhebber en dus voor de radio en ook origineel en authentiek genoeg voor de muziekpurist.
Keith Caputo - A Fondness for Hometown Scars Keith Caputo , de kleine zanger van Life of Agony, veroverde in de jaren ’90...
Stigma - When Midnight Strikes! Death/ grind- core gemengd met black/death- metal. Een formule die de...