RECENSIE: Keith Caputo - A Fondness for Hometown Scars

Keith Caputo - A Fondness For Hometown Scars
recensie cijfer 2008-03-06 Keith Caputo, de kleine zanger van Life of Agony, veroverde in de jaren ’90 menig grunger-hart door op een gepassioneerde manier de zwartgallige LoA-nummers ten gehore te brengen. In 1997 trok Caputo de stekker bijna uit LoA door uit de band te stappen. Twee jaar lang werd zijn positie ingenomen door Whitfield Crane van Ugly Kid Joe, waarna het over was met LoA. In 2003 kwam de band weer bij elkaar en maakte Caputo ook weer deel uit van deze line-up. De inspiratie die Caputo niet in LoA kwijt kan stort hij in zijn soloproject.

In Caputo weet Keith Caputo zo een heel ander deel van zichzelf te laten zien dan bij LoA. Caputo klinkt rustiger, persoonlijker, emotioneler en legt meer nadruk op het rustige zingen in tegenstelling tot het masculiene ‘schreeuwen’ waar Caputo ook zeer begaafd in en befaamd om is. A Fondness For Hometown Scars is echter al het vijfde solo-album, dus staat niet op zichzelf. Jammer genoeg hebben voorgaande albums relatief weinig aandacht gekregen en bleef Caputo’s geluid voorbestemd voor een kleine groep fans. Vooral zijn solo-debuut Died Laughing uit 1999 kreeg positieve aandacht. Caputo verdween voor veel mensen in de vergetelheid.

Voor dit album besloot Caputo over te stappen naar Suburban Records, om zelf een grotere invloed op de productie te hebben. Het resultaat mag er wezen: Caputo heeft het voor elkaar gekregen twaalf donkere popnummers te maken, die je van begin tot het eind meeslepen. Op de cd wordt een afwisseling gezocht tussen een vrijwel fluisterende manier van zingen met een nadruk op emoties en een ietsje vrolijkere zangstijl, gekozen voor het blije ‘Silver Candy’. Ook staat er nog een ouderwets brulnummer op de cd: ‘Troubles Down’. Een absoluut hoogtepunt is het ‘In This Life’, dat een bijna gebroken Caputo laat horen, die ene Sharon probeert op te beuren.

De schoonheid van de nummers schuilt ‘m in de gebrokenheid van Caputo’s stem: Soms bijna hees, soms vrij krachteloos, maar op alle momenten bijna fluisterend. De melodielijnen ondersteunen Caputo’s insteek op een verbluffende wijze. Zo brengt de pianointro van ‘Got Monsters’ je direct in een begrafenisstemming en is de muzikale opbouw van ‘Nothing to Lose’ zo kien uitgedacht dat aan het eind van het nummer je adem haast wel moet stokken. Caputo is zeker de moeite.
Recensent:Erik Oudman Artiest:Keith Caputo Label:Suburban
at the close of every day – Troostprijs

at the close of everyday - TroostprijsIn een veranderende muziekwereld waarin iedereen maar spreekt over...

Milow – Coming Of Age

Milow - Coming of Age In Nederland kent men Milow pas net, zijn 3FM hit ‘You Don’t Know’ is ook...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT