2008-03-07
In een veranderende muziekwereld waarin iedereen maar spreekt over digitaliseren en downloaden hecht at the close of every day (let op: geen hoofdletters) gelukkig nog waarde aan het fysieke product. En hoe. Elk nieuw album van de band krijgt een verpakking die niet altijd functioneel is maar wel heel erg leuk voor de liefhebbers. Zo ook het nieuwste album van de band, Troostprijs. Verpakt in doorzichtig folie met daarop de titels van de liedjes gedrukt maak ik het pakketje voorzichtig open en gaat het schijfje in mijn cd speler. In tegenstelling tot het voorgaande album, De Geluiden Van Weleer, is deze nieuwste productie weer helemaal in het Engels. De opener ‘It’s Like Fire’ laat de luisteraar nog een beetje in het gewis met betrekking tot de vernieuwde sound van de band. Nou ja vernieuwd, zodra Minco Eggersman (zanger/drummer) gaat zingen klinkt het allemaal juist heel vertrouwd. Maar vanaf track twee horen we waarom deze plaat anders klinkt dan voorgaande platen van at the close of every day. Orkestinstrumenten vullen de nummers op met vaak prachtige arrangementen. Altijd duidelijk aanwezig maar nooit overdadig. De ene na de andere mooie compositie komt voorbij. En aan hitpotentie ontbreekt het bij sommige nummers ook niet. Zoals ‘Lost And Found’, een lekker nummer met een pakkend refrein. In de basis allemaal eenvoudige popliedjes maar vaak met veel gevoel voor stijl uitgewerkt.
Muzikaal is de muziek een kruising tussen 16 Horsepower en Eels. Denk bij deze laatste band dan aan hun Daisies Of The Galaxy album. Mooie kleine liedjes aangevuld met minimale maar effectieve blaaspartijen of strijkarrangementen. Het duo van atcoed, naast Eggersman bestaat de band uit gitarist Axel Kabboord, toont veel lef met het maken van dit album. In de toch al onzekere muziekindustrie durven ze het aan om te blijven experimenteren met instrumenten en klankkleuren. En deze experimenten hebben positief uitgepakt. En het zou nog beter zijn wanneer Eggersman de volgende keer probeert om zijn zangmelodie niet zo vaak te ondersteunen met een instrument. Zijn authentieke stemgeluid heeft dat eigenlijk helemaal niet nodig. Goochel eens iets meer met melodielijnen. Dat zou het geheel nog spannender maken. Maar al met al, een heel lekker album!
Jodymoon - Never Gonna Find it in another StoryDigna Janssen... Digna Janssen... die naam ken ik ergens van. Na wat graven...
Keith Caputo - A Fondness for Hometown Scars Keith Caputo , de kleine zanger van Life of Agony, veroverde in de jaren ’90...