Wat Real Emotional Trash voornamelijk nog redt zijn de aparte gitaarpartijen die af en toe op komen duiken. Over de rest kunnen we kort zijn, het album is niet van hoge studiokwaliteit, Stephen Malkmus zingt wisselvallig, maar vooral saai en klinkt zowel ongeïnspireerd als oninspirerend.
Het enige moment dat Stephen Malkmus met zijn Jicks even van de grond loskomt is halverwege de tien minuten durende (!) titelsong 'Real Emotional Trash', waar de band eindelijk speelt met een beetje pit. Dit effect wordt daarna vervolgens keihard teniet gedaan door het daarop volgende liedje 'Out Of Reaches'. Jammer, ook al wordt het nog wel geprobeerd met een halve gitaar solo.
De band wordt (uiteraard door het platenlabel) vergeleken met bands als Modest Mouse, maar komen daar niet eens bij in de buurt. Denison Witmer (en band) zou een mooiere vergelijking zijn geweest, ook al is zelfs dat nog te hoog gegrepen.
Real Emotional Trash zou een hele mooie zomerplaat geweest kunnen zijn. Het had de zomer vroeg kunnen brengen en nog tot in de late maandjes door kunnen laten klinken. Het gevoel is er, de afwerking echter niet. Jammer.
Jack Bruce / Robin Trower - Seven MoonsEen beetje jeugdsentiment? Eigenlijk wel, want het is toch al weer ruim...
Danava - Unonov Toen ik vernam dat ik de plaat UnonoU van Danava moest gaan recenseren,...