De cd trapt enigzins moeizaam af met ‘Disbelief’, tenminste, dat zegt ondergetekende die nog nooit eerder iets van de band hoorde. Het twistpunt is zanger Billy Hopeless, een duidelijk geval van love it or hate it. De een zal zijn stijl amateuristisch vinden, de ander authentieke punk. Toegegeven, zijn zang past goed bij een traditioneel punknummer als ‘Princesess Street Princess’. En als je eenmaal gewend bent, valt op dat de nummers best lekker zijn. Een goede sound en prima geproduceerd. Qua structuur zijn er helaas minder verrassingen, de nummers zijn allen tamelijk traditioneel.
Zo af en toe waagt de band een uitstapje in de richting de populaire poppunk van de laatste jaren. ‘Love and War’ en ‘Madame Merlot’ zijn daar de voorbeelden van. Wat de algehele waardering van The Black Halos is, zal vermoedelijk afhangen wat hij of zij van de zanger vindt. In het geval van de recencent valt deze in negatieve zin op en zodoende is de waardering daar ook naar. Maar nogmaals, dat had zomaar anders kunnen zijn.
Grimskunk - Fires under the Road Grimskunk bestaat alweer bijna 20 jaar en Fires Under The Road is tevens...
Brazzaville - East LA Breeze Verlangen we niet allemaal naar het voorjaar? De tijd dat je de ramen en...