2008-03-21
Alt. Country kenden we al in vele gedaantes. Alt. Bluegrass is nieuw en is een zelf geïntroduceerd genre van The Coal Porters. Ze gaan er zelfs prat op, ’s werelds eerste Alt. Bluegrass band te zijn en dan nog wel uit Engeland. The Coal Porters is een muziekcollectief met als centrale lid Sid Griffin (die eerder deel uitmaakte van The Long Ryders), waar omheen een uitstekend en voornamelijk akoestisch musicerend gezelschap is geformeerd. Turn The Water On, Boy! is het derde Coal Porters album en het tweede als akoestisch bluegrass gezelschap. The Coal Porters bestaat uit vijf leden en wordt voor Turn The Water On, Boy! regelmatig bijgestaan door gastmuzikanten. Akoestische gitaar, staande bas, banjo, mandoline en viool zijn de vaste ingrediënten en het geluid van The Coal Porters is hoe dan ook authentiek. Er wordt afgetrapt met een aantal meer uptempo bluegrass nummers, die de alt. toevoeging nog niet helemaal duidelijk maken. Daarna wordt het tempo echter teruggeschroefd en laten The Coal Porters horen uit verschillende vaatjes te kunnen tappen. En dat zorgt voor de welkome afwisseling in een genre dat nogal eens eentonig kan zijn.
‘Adam & Evil’ is een eerste blijk van de bredere benadering van het bluegrass genre. Met zijn ruim zes minuten is het ook het langste nummer van het album. Het begint nog vrij traditioneel, zo halverwege krijgen de instrumentalisten de kans om beurtelings hun kunsten te bewijzen, verassend is dan de lange outro met een hoofdrol voor de jankende viool. Hierna volgt het rustige en melancholische ‘Behind My Eyes’, gezongen door de violiste Gemma White. Het kader waarbinnen The Coal Porters opereert wordt nu ook verbreed richting Ierse folk. ‘Silver Raven’ is vervolgens een nummer van wijlen Gene Clark (The Byrds) en wordt door The Coal Porters bezwerend en uiterst sfeervol gebracht.
En zo valt er eigenlijk heel weinig aan te merken op dit album van The Coal Porters of het moet misschien zijn dat het album te weinig echte uitschieters kent en het album nergens tot grootste hoogten stijgt. De twaalf nummers luisteren fijn weg en verkennen de grens tussen melancholische en opzwepende muziek en er wordt daarbij buitengewoon goed gemusiceerd. Het zijn de nummers op zichzelf (die weliswaar nooit slecht zijn, maar ook nooit ijzersterk worden) die ervoor zorgen dat het album geen absolute topper is . Turn The Water On, Boy! is daarmee een album waar de liefhebber van bluegrass en country (met of zonder de toevoeging alt.) in ieder geval een fijne plaat aan hebben.
Warrel Dane - Praises to the WarMachineWanneer een zanger of zangeres van een gevestigde band een soloalbum...
Atomic Bees - Start Breathing Producer, componist en arrangeur Diego Leanza en zanger en tekstschrijver...