Simple Plan - Simple Plan Recensie op Podiuminfo

2008-04-10 Het derde album van Simple Plan is bewust verkozen tot gelijknamig exemplaar. Op dit album doen de mannen het anders dan voorheen, ze hebben een ietwat gewaagde stap gezet en zichzelf verder ontwikkeld. De bandleden zijn van mening dat doorgaan op de oude voet veilig zou zijn geweest, maar ook minder spannend dan naar een uitdaging te zoeken. Ook vinden zij dat dit album representeert waarvoor zij staan; ze hebben kansen genomen en zijn ervoor gegaan. De essentie van de liedjes blijft hetzelfde, er zijn alleen meer stijlen en effecten in verwerkt.

De songs zijn inderdaad herkenbaar afkomstig van Simple Plan. ‘No Love’ en ‘Time to Say Goodbye’ zijn het meest zoals de songs van eerder, gewoon lekkere rock. Het laatstgenoemde nummer klinkt echter ook erg naar iets anders, naar een bestaand nummer misschien wel. De eerste single die de band heeft uitgebracht, ‘When I’m Gone’, is ook de eerste song op het album. Het is een poprock nummer zonder punkinvloeden, wat rustiger dan voorheen. ‘Take My Hand’ heeft wat meer pit door het gebruik van - bijna - Britpopdrums. Op het album zijn bliepjes en andere geluidseffecten maar ook verschillende nieuwe stijlen toegevoegd, wat de muziek een wat intelligentere uitstraling geeft. ‘The End’ is veel meer R&B dan rock of punk, hetzelfde geldt voor ‘Your Love is a Lie’. Dit nummer lijkt qua zang, songtekst, ritme en het intro eerder afkomstig van The Backstreet Boys. Stiekem klinkt het een beetje fout. Ook fout: de deuntjes op ‘Generation’, deze lijken afkomstig uit de jaren ‘80. Het is echter wel een lekker nummer met een lichte hiphopbeat, het is als het anthem van een bepaalde groep jongeren. Het nieuwe geluid op dit album is afkomstig uit de inzet van producer Danja, die vanonder de vleugels van Timbaland komt.

De songteksten gaan wat dieper dan op voorgaande albums. Zo gaat ‘What If’ over het veranderen en verbeteren van de wereld en ‘Save You’ over de broer van zanger Pierre Bouvier die te maken kreeg met kanker. ‘I Can Wait Forever’ is een echt liefdeslied over Bouviers huidige relatie, door toevoeging van een vrouwenstem een heuse ballad. De achtergrondkoortjes waar Simple Plan gebruik van maakt, zijn soms wat lauw; na één nummer kennen we het wel. Het album zit vol ongebreidelde energie, en dat is wel waar de band op draait. Bouvier zegt dat de muziek die de band maakt het best omschreven kan worden als boze, negatieve, depressieve songteksten op echt poppy en positieve muziek. Identiteit strookt echter niet altijd met imago, want de muziek op dit album blijft inhoudelijk net wat te veilig, te toegankelijk, en - ja hoor - te Simpel.

Recensent:Annet Haggeman Artiest:Simple Plan Label:Warner