2008-04-05
In het kielzog van Gogol Bordello, die als mondiale pleitbezorgers van de gypsypunk al enkele jaren furore maken, brengt het Amerikaanse Devotchka gewoon weer een nieuw album uit. Europa maakte vorig jaar pas kennis met Devotchka toen zij How It Ends (hier staat onze recensie) ook hier uitbrachten. Ze speelde toen onder andere op Pukkelpop, maar van een grote doorbraak is nog allerminst sprake. A Mad & Faithful Telling is alweer het zesde album en het klinkt wederom weemoedig tot in de punten van je tenen en de zwalkende accordeon en viool bepalen voor een belangrijk deel het geluid. Minder opzwepend dan op How It Ends, maar bij vlagen nog meer eclectisch en origineler.Devotchka lijkt met A Mad & Faithful Telling definitief te willen afrekenen met de stempel van gypsypunk en de hieraan gekoppelde vergelijking met Gogol Bordello. Het begint nog heel aanstekelijk met ‘Basso Profundo’, goed nummer met kenmerkende opbouw en een beklijvende melodie. Vervolgt wordt met ‘Along The Way’, waar een soort van mariachi trompet het nummer inluidt en het kader meteen wordt verbreed. Het is duidelijk niet alleen de Slavische zigeunermuziek die als referentie kan aangevoerd worden. Net als ook al op How It Ends klinkt Devotchka soms als een indiegezelschap, zo doet ‘Along The Way’ onwillekeurig denken aan Arcade Fire. De viool en accordeon hebben plaats gemaakt voor trompetten en het nummer roept meteen een geheel andere sfeer op.
‘The Clockwise Witness’ is buitengewoon experimenteel, met name het elementaire en hoekige tussenstuk met een repeterende bas is apart en inventief tegelijk. Zo lijkt er op A Mad & Faithful Telling geen enkel nummer op elkaar, vanzelfsprekend komt dit de coherentie van het album niet ten goede. Ieder nummer lijkt een op zichzelf staande zoektocht en interpretatie van Oost-Europese volksmuziek. Een enkele keer blijft Devotchka ook redelijk kort bij de basis, zoals op ‘Head Honcho’ met zijn dronken accordeon die zich een weg lijkt te banen door de song. Heel toegankelijk wordt het album nergens, daarvoor is het te eclectisch en de muzikale inkleuring soms ook wat te vergezocht.
Voor muzikale avonturiers valt er echter genoeg te beleven en ook de liefhebber van de betere zigeunerorkesten komt zo nu en dan aan zijn trekken. Het instrumentale ‘Comrade Z’ is zenuwachtig, opzwepend en authentiek, maar wordt weer gevolgd door een minder conventionele benadering van de zigeunersound. ‘Transliterator’ is wederom een ontdekkingstocht, waarin van alles gebeurt en je iedere keer weer iets nieuws weet te ontdekken. Om je muzikale hersenkwab daarna even rust te gunnen wordt weer vervolgd met een – voor Devotcka begrippen – standaard wals, ‘Blessing In Disguise’ die zwierend en zwalkend je bijna automatisch naar een buurman of –vrouw doet verlangen om bij in te haken.
Het melancholische hoogtepunt volgt dan nog in de vorm van ‘Undone’, prachtig ingetogen en bijzonder fraai viool- en gitaarspel. Hoe dan ook blijft Devotchka een uniek gezelschap dat op geheel eigen wijze oude (Oost-Europese) volksmuziek vermengen met hedendaagse indierock elementen. De uniciteit van Devotchka komt op A Mad & Faithful Telling nog beter naar voren dan op zijn voorganger en Devotchka bewijst een absoluut uniek geluid te bieden in een muziekwereld waar eenheidsworsten de maat lijken te zijn.
Year Long Disaster - Year Long DisasterRetro is in, en de jaren zeventig vormen een bijzonder goede inspiratiebron....
Kill Hannah - Until there's nothing left for us "The biggest band you’ve never heard of!" Dat is de omschrijving dat het...